ارزيابي روش‌هاي انتخاب سنتي و ژنوميك براي انتقال و تثبيت يك ژن عمده در گوسفند بوسيله شبيه سازي

هدف از اين مطالعه بررسي انتقال يك ژن عمده با روش‌هاي سنتي (Classic)، ژنوميك (Genomic)، سنتي با انتخاب به كمك ژن (GasClassic) و ژنوميك با انتخاب به كمك ژن (GasGenomic) براي بهبود صفت چندقلوزايي با استفاده از شبيه‌سازي رايانه‌اي در يك جمعيت گوسفند بود. بدين منظور صفتي با وراثت‌پذيري 1/0 شامل دو كروموزم كه هر يك به طول صد سانتي مورگان بود، شبيه سازي شد. بر روي هر كروموزم 10000 SNPو 100QTL به صورت تصادفي شبيه‌سازي شد. در كروموزم اول يك QTL به عنوان ژن عمده در موقعيت 7/25 سانتي مورگان شبيه‌سازي شد كه 40 درصد از واريانس ژنتيكي كل را به خود اختصاص داد. اثر الل‌هاي مطلوب و نامطلوب براي QTL مورد نظر پس از هفت نسل به ترتيب در دو نژاد A و B تثبيت شد. به منظور انتقال الل مطلوب از نژاد A به نژاد B پنج نسل تلاقي برگشتي (BC) انجام شد و ميزان پيشرفت ژنتيكي، صحت ارزيابي، فراواني الل مطلوب و ميزان همخوني برآورد گرديد. پيشرفت ژنتيكي در روش GasGenomic و Genomic نسبت به روش GasClassic و Classic به ترتيب 26 و 62 درصد بيشتر بود. فراواني الل مطلوب، پس از پنج نسل در روش Classic، Genomic، GasClassic و GasGenomic در BCها به ترتيب 387/0، 778/0، 965/0 و 975/0 بود. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد اگر هدف وارد كردن يك ژن عمده به نژادهاي بومي -باشد روش سنتي انتخاب به كمك ژن مي‌توان فراواني ژن عمده را به اندازه روش ژنوميك با انتخاب به كمك ژن افزايش دهد.

اين مقاله فاقد چكيده انگليسي است.