ولايت حاكم بر تعليم و تربيت اطفال بي سرپرست

Guardianship over the Education of Unattended children

تعليم و تربيت اطفال از اموري است كه در ابعاد شخصي و عمومي، نقش فراواني در رشد فرد و جامعه دارد. با توجه به اهميت اين مساله، زماني كه طفل ولي قهري دارد، اين مهم بر عهده وي قرار داده شده است و در شرايطي كه ولي قهري در تربيت طفل، وصي تعيين نموده باشد، اين وظيفه بر عهده وصي قرار مي گيرد. لكن گاهي طفل بي سرپرست بوده، شخصي به صورت خاص متولي تعليم و تربيت طفل نيست. پژوهش حاضر در صدد است تا به روش توصيفي تحليلي، ولايت حاكم بر تعليم و تربيت اطفال بي سرپرست را مورد بررسي قرار دهد. بر اساس اطلاق ادله اي كه بر ولايت حاكم دلالت دارد، نيز بر اساس وجوب حفظ نظام، اولويت قطعيه، اجماع، ادله اي كه دلالت بر وجوب حضانت لقيط دارند، سيره متشرعه و عموم روايات، حاكم شرع بر تعليم و تربيت ايتام و كودكان بي سرپرست ولايت دارد و بر او واجب است در اين باره اقدام نمايد.

Children’s education whether individually or collectively, plays a great role in the improvement of society as well as individuals. This responsibility is upon the shoulder of a natural guardian or formal executor in case of the demise of the natural guardian. Assuming there would be no kind of guardianship then who would be in charge of the child’s education? According to the evidences the duty is upon the religious authority (Hakim-e-Shar’) whose guardianship is approved by Shariah. Apart from the absoluteness of the relevant proofs and also in order to maintain the administrative authority, other sources also count on consensus and traditions to accentuate the duty of the religious authority over the education of unattended children and orphans.