طراحي مدل ساختاري-تفسيري كاهش آواي ‌سازماني نيروي انتظامي براساس رويكرد فراتركيب

زمينه و هدف: ابراز نظر و ايده جزء جدانشدني و ضروري تصميم‌هايي است كه افراد در محيط‌هاي كاري مي‌گيرند، اما نكته‌ي قابل تامل اين است كه تاچه اندازه مي‌توان از اين توانمندي‌ها به بهترين شكل ممكن استفاده نمود. درواقع يكي از معضلات بسياري از سازمان‌هاي امروزي، كاهش مشاركت افراد در تصميم‌گيري‌هاي سازماني بدليل بي‌توجهي به آواي‌سازماني مي‌باشد. هدف اين پژوهش، طراحي مدل ساختاري-تفسيري ( ) كاهش آواي‌سازماني نيروي انتظامي براساس رويكرد فراتركيب در مورد كاركنان نيروي انتظامي استان گلستان مي‌باشد. روش‌شناسي: در اين پژوهش در بخش كيفي تعداد 15 متخصص منابع‌انساني از دانشگاه‌هاي نظامي و دانشگاه‌هاي غيرنظامي مشاركت داشتند و در بخش كمي تعداد 104 نفر از كاركنان نيروي انتظامي استان‌گلستان از طريق نمونه‌گيري تصادفي‌ساده انتخاب شدند و براساس پرسشنامه ماتريسي براي تحليل ساختاري-تفسيري مورد بررسي قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج در بخش كيفي نشان داد، سه مولفه اصلي عوامل فردي، عوامل سازماني و عوامل مديريتي به عنوان سه عامل اصلي كاهش آواي‌كاركنان در قالب 16 مولفه فرعي شناسايي و براساس تحليل دلفي بررسي شدند كه در نهايت 10 مولفه فرعي تاييد شد. در بخش كمي مشخص شد، دو مولفه فرعي استراتژي‌هاي سازماني و بي‌عدالتي در ساختارهاي سازماني به عنوان اثرگذارترين مولفه‌هاي فرعي علل سازماني كاهنده آواي‌سازماني تعيين شدند و كم اثرترين عامل مربوط به عدم اعتماد به نفس به عنوان عامل فردي كاهش آواي‌سازماني مشخص گرديد. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد بي توجهي به استراتژي‌هاي سازماني در ابعاد مختلف همچون منابع انساني و وجود بي عدالتي در سازمان باعث كاهش آواي سازماني كاركنان مي‌شود.