سيماي زن در چراغ‌ها را من خاموش مي‌كنم و عادت مي‌كنيم با تكيه بر رويكرد اجتماعي

مسائل اجتماعي از ديرباز به­عنوان يكي از مهم­ترين دغدغه­هاي هر انسان متعهّد به جامعة خود، مورد توجّه شاعران و نويسندگان بوده است. نويسندگان زن نيز توجّه ويژه­اي به اوضاع اجتماعي پيرامون خود و به­ويژه مسائل زنان داشته­اند. آن­ها در آثار خود اغلب به زندگي و مسائل زنان مي­پردازند و نگرش خود نسبت به زن و جايگاه او در جامعه را بيان­مي­كنند. زويا پيرزاد به­عنوان نويسنده­اي رئاليست، تمام تلاش خود را صرف شرح جزئيات زندگي زنان و بازنمايي مسائل فرهنگي و اجتماعي جامعه كرده­است. يافته­هاي اين پژوهش نشان­مي­دهند كه مسائل اجتماعي چون فقر و تابوشكني به خوبي در اين دو اثر بازتاب يافته­است. ديگر اينكه گروهي از زنان در خانواده و جامعه از جايگاه نسبتا خوبي برخوردارند و درمقابل گروهي دچار تحقير و بي عدالتي شده­اند. همچنين ميزان گرايش زنان به انحرافات اجتماعي، بيشتر از مردان است.