«بررسي سير تحول شخصيّت اسكندر از كشورگشايي تا پيامبري در شرفنامه نظامي»

اسكندر مقدوني، يكي از چهره‌هاي تاريخ‌ساز و اثرگذار در تاريخ و تمدّن بشر بوده­است. به‌جز متون تاريخي كه به صورت مفصّل دربارۀ زندگي و شخصيّت اسكندر سخن­گفته‌اند، در چند اثر به‌صورت نظم يا نثر، به داستان زندگي او پرداخته شده است. منظومه‌هاي داستاني نظامي، از حيث وجود شخصيّت‌هاي قوي و ماندگار، برجستگي قابل‌توجّهي دارند. در اين پژوهش كوشش شده­است، شناختي دقيق‌تر و جزئي­تر از چهرۀ اسكندر، به‌عنوان شخصيّت اصلي شرفنامه صورت گيرد و نيز شيوه‌هاي شخصيّت‌پردازي نظامي و چگونگي تحوّل­يافتن اسكندر، بررسي و تحليل شود. بدين منظور، از شخصيّت داستاني اسكندر كه در مقام شخصيّت اصلي شرفنامه است، سخن خواهدرفت. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهند كه نظامي برخلاف بسياري از داستان‌پردازان كلاسيك، از روش نمايش غيرمستقيم بيشتر از تعريف مستقيم بهره برده است و روش‌هاي مورد استفادۀ او در كار خود، روندي رو به پيشرفت داشته و الگوي شخصيّت‌پردازي كاملي را در منظومة شرفنامه نشان­داده است.