كيفيت كاربست روش آموزش مربي گري در فعاليت هاي آموزشي اعضاي هيأت علمي از ديدگاه دانشجويان و اساتيد

The Quality of Application of Coaching Method in Educational Activities of Faculty Members from the Viewpoints of Students and Faculty members

مقدمه: مربي‌گري يكي از روش‌ها‌ي نوين آموزش در سال‌ها‌ي اخير است. فرايندي است كه مي‌تواند اعتماد به نفس و خود اثربخشي را بهبود بخشد و سهم مؤثري در محيط‌ها‌ي آموزشي داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف ﺑﺮرﺳﻲ كيفيت كاربست روش آموزش مربي‌گري (كوچينگ) در فعاليت‌ها‌ي آموزشي اعضاي هيأت‌علمي دانشگاه علوم پزشكي تبريز انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي- پيمايشي جامعه آماري شامل كليه اساتيد و دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تبريز در سال تحصيلي 97-96 بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي، اساتيد 257 نفر و براي دانشجويان 361 نفر انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل دو پرسشنامه محقق ساخته روش مربي‌گري اساتيد و دانشجويان بود كه پس از تاييد روايي و پايايي پرسشنامه‌ها استفاده شد. داده‌هاي گردآوري شده با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي از جمله آزمون t تك نمونه‌اي و t مستقل تجزيه و تحليل شد. نتايج: ميزان كاربست روش مربي از حد مطلوبي برخوردار است به طوري كه در مؤلفه شرايط و ويژگي‌ها‌ي فردي به ترتيب از ديد اساتيد و دانشجويان با ميانگين و انحراف معيار (9/6±08/33؛ 71/6±87/36) از مجموع 50 نمره و در مؤلفه شرايط و ويژگي‌ها‌ي مربي به ترتيب از ديد اساتيد و دانشجويان با ميانگين و انحراف معيار (34/5±22/25؛ 93/3±83/27) از مجموع 40 نمره و در مؤلفه شرايط و الزامات سازماني به ترتيب از ديد اساتيد و دانشجويان با مقدار ميانگين و انحراف معيار (55/4±21/24؛ 05/5±44/30) از مجموع 35 نمره بالاتر از ميانگين نظري بود. نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه اساتيد نسبت به دانشجويان ديدگاه مطلوب‌تري نسبت به كيفيت كاربست روش مربي‌گري دارند و بنابراين لازم است كه بستر و زمينه آشنايي و تجربه بيش‌تر دانشجويان با اين روش آموزشي فراهم شود.

Introduction: In recent years, coaching is one of the novel methods of education. Coaching is a process that can enhance both self-esteem and self-efficacy, which have an effective contribution in the educational environments. The aim of this study was to investigate the quality of coaching method in educational activities of faculty members in Tabriz University of Medical Sciences. Methods: This descriptive-survey study was performed on all faculty members and students of Tabriz University of Medical Sciences in 2017-2018 academic years. 257 faculty members and 361 students were selected through the stratified random sampling method. Data collection tools were two researcher-made questionnaires about faculty members and students' coaching method, which was used after confirming its validity and reliability. The collected data were analyzed using descriptive statistics (mean and standard deviation) and inferential statistics such as single sample t-test and independent t-test. Results: The rate of the application of coaching method was desirable, so that from the viewpoints of faculty members and students respectively, the mean scores (±SD) of the components: individual characteristics and conditions (36.87± 6.71, 33.6 ± 8.9), the trainer's condition and characteristics (27.83 ± 3.93, 25.5 ± 22.34), and requirements and conditions of the organization (24.21 ± 4.55, 30.44 ± 5.05), were higher than the theoretical average. Conclusion: The results showed that the faculty members` attitudes towards the quality of their use of coaching were more favorable than students. Therefore, it is necessary to provide more context and background for students to familiarize them with this educational method.