سنجش تأثير محيط كسب و كار بر توليد ناخالص داخلي در دو گروه كشورهاي اسلامي در حال توسعه(گروه D8) و برگزيده با تأكيد بر شاخص رقابت پذيري مجمع جهاني اقتصاد GCI

يكي از مهمترين مسائل پيش روي دولت ها و صاحب نظران اقتصادي، رشد اقتصادي و عوامل تأثيرگذار بر آن مي باشد. استفاده از نهاده هاي توليد و نوآوري در صورتي منجر به رشد اقتصادي پايدار مي گردد كه محيط فعاليت كارآفرينان و بنگاه ها مستعد و قابل پيش بيني باشد. محيط حقوقي و نهادي از جمله عوامل مهم در بهبود سهولت كسب و كار است كه در گزارش هاي بانك جهاني به آن اشاره شده است. عليرغم آن، كارآفرينان و بنگاهها با موانع متفاوتي در فرايندهاي كسب و كار درگير مي باشند. در اين مطالعه ميزان تأثير محيط كسب و كار بر توليد ناخالص داخلي و بر اساس گزارش رقابت پذيري مجمع جهاني اقتصاد GCI، اندازه گيري شده است. براي اين كار داده هاي هشت كشور اسلامي در حال توسعه(D8) و هفت كشور برگزيده كه بر طبق گزارش رقابت پذيري مجمع جهاني اقتصاد در حال گذار از اقتصاد عامل محور به كارا محور هستند و در دوره 2015-2011 به صورت تابلويي جمع آوري و مدل ارائه شده برآورد گرديده است. نتايج برآورد مدل نشان مي دهد كه تأثير رتبه توسعه بازارهاي مالي و رتبه زيرساخت ها بر توليد ناخالص داخلي كشورهاي برگزيده منفي و معني دار بوده و ميزان آن به ازاي 10% كاهش در رتبه بازارهاي مالي و زيرساخت ها به ترتيب 0001/. و 00016/. افزايش در توليد ناخالص داخلي است. اين تأثير براي كشورهاي گروه D8 منفي و بي معني بوده است.

اين مقاله فاقد چكيده لاتين است.