پديد آورندگان :
دريازاده، سعيده دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - مديريت مطالعات و توسعه آموزش پزشكي - گروه آموزش پزشكي , يماني، نيكو دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - مديريت مطالعات و توسعه آموزش پزشكي - گروه آموزش پزشكي , ملاباشي، رويا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - مركز تحقيقات آموزش علوم پزشكي - مركز مطالعات و توسعه آموزش پزشكي , اديبي، پيمان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - مركز تحقيقات گوارش و كبد
كليدواژه :
پزشكي مبتني بر روايت , پزشكي روايتي , روايت , تدريس , آموزش پزشكي
چكيده فارسي :
مقدمه: در علم پزشكي، روايت‌ها از اهميت حياتي برخوردار هستند. هميشه داستان‌هايي درباره بيماران، تجربيات مراقبت از آنها و بهبود بيماري در ميان پزشكان در ارتباطاتشان با ساير تيم درماني، بيان مي‌شود. اين روايت‌ها، علاوه بر اين كه در تكامل انديشه مؤثرند، يكي از روش‌هاي تدريس فعال نيز محسوب مي‌شوند. اين مطالعه با هدف معرفي پزشكي روايتي به عنوان رويكردي در آموزش پزشكي، انجام شد.
روش‌ها: اين مطالعه به صورت مروري نقلي و با جستجوي الكترونيك متون و مقالات در پايگاه‌هاي اطلاعاتي Science Direct ,ProQuest ,PubMed, ISI Web of Science و موتور جستجوي Google Scholar و كلمات كليدي پزشكي مبتني بر روايت، پزشكي روايتي، روايت، تدريس و آموزش پزشكي و معادل‌هاي انگليسي آن شامل narrative-based medicine, narrative medicine, narration, Teaching, medical education، از سال1980 ميلادي تا كنون، انجام شد. پس از حذف موارد تكراري و با در نظر داشتن ارتباط مستقيم مقالات با اهداف مطالعه، فقط چكيده مقالاتي كه به طور تمام متن در دسترس بود، بررسي گرديد.
نتايج: از مجموعه مقالات وارد شده به مطالعه، 32 مورد در بررسي نهايي قرار گرفت كه 5 مقاله فارسي و بقيه انگليسي بودند. مباحثي كه مرتبط با رويكرد پزشكي روايتي در آموزش پزشكي بود، استخراج گرديد و نتايج اين بررسي به صورت چهار مضمون كلي شامل مفهوم، كاربردها، پيامدها و محدوديت‌هاي استفاده از رويكرد روايتي، ارائه شد.
نتيجه‌گيري: لازم است براي اجراي پزشكي روايتي، جايگاه‌اموزشي ويژه‌اي با تغيير نگرش و بستر‌سازي فرهنگي در نظر گرفت و دانشجويان پزشكي از ابتداي تحصيل با كاربرد روايت‌ها به منظور يادگيري انسان‌گرايي، منش حرفه‌اي، اخلاق پزشكي، مهارت‌هاي تشخيصي، استدلال باليني و مراقبت بيمارمحور آشنا شوند و آن را عملا به كار گيرند. از اين رو آموزش صحيح و گنجاندن آن در برنامه درسي رسمي با توجه به بستر آموزشي و فرهنگي و استفاده از رويكرد روايتي در كنار شواهد و حقايق پزشكي توصيه مي‌شود.
چكيده لاتين :
Introduction: In medical science, narratives are vital. Always stories about patients, their care experiences,
and the improvement of the diseases are expressed among physicians and other health care teams. These
narratives, in addition to being effective in the evolution of thought, are also considered as an active
teaching method. This study was conducted with the aim of introducing narrative medicine as an approach
to medical education.
Methods: This study was conducted by narrative reviewing and searching the electronic texts and articles in
the databases, Science Direct, ProQuest, PubMed, ISI Web of Science and the Google Scholar search
engine, and the keywords of narrative-based medicine, narrative medicine, narration, teaching and medical
education, and equivalents in Persian, since 1980. After removing repetitive articles, and considering the
direct link of the articles to the study objectives, only abstracts of the articles that were available in full text
were reviewed.
Results: Of the papers included in the study, 32 articles were submitted to the final review, 5 of which were
Persian, and the rest were English. Discussions related to the narrative medicine approach in medical
education were extracted and the results of this study were presented as four general themes including the
concept, applications, implications, and limitations of using a narrative approach.
Conclusion: It is necessary to consider a special education position with a change in cultural attitudes and
practices, and medical students should become familiar with the practical application of narratives from the
beginning of their studies in order to learn humanism, professionalism, medical ethics, Diagnostic skills,
clinical reasoning and patient-centered care, and apply it practically. Therefore, proper education and
inclusion in the formal curriculum are recommended with regard to the educational and cultural
background and the use of a narrative approach along with medical evidence and facts.
