سنتز هيدروژل نانوكامپوزيت آهن و بررسي رهايش داروي ضدسرطان دوكسوروبيسين

در اين پژوهش براي اولين بار هيدروژل نانو‌كامپوزيت آهن بر پايه پلي (2- دي متيل آمينو) اتيلن متاآكريلات پيوند زده شده بر روي پليمر زيست‌سازگار ثعلب سنتز شد. تكپار‌هاي (2- دي متيل آمينو) اتيلن متاآكريلات بر روي اسكلت ثعلب پيوند زده مي‌شوند و هم زمان با آن، اتصال­هاي عرضي نيز ايجاد مي‌شوند. در واكنش ياد شده متيلن‌بيس‌آكريل‌آميد (MBA) به عنوان شبكه‌ساز و آمونيوم پرسولفات (APS) به عنوان آغازگر گرمايي عمل مي‌كنند. عامل ­هاي مؤثر بر ميزان جذب آب به روش سيستماتيك بهينه‌سازي شدند تا ابرجاذبي با بالاترين ظرفيت تورمي به‌دست آيد. سپس رفتار تورمي ابرجاذب‌ بهينه شده در شرايط گوناگون (محلول‌هاي نمكي متفاوت، محلول آبي با pHهاي متفاوت، مخلوط حلال‌هاي آلي با آب و...) بررسي شد. سنتيك جذب آب در شرايط عادي و تحت بار نيز مطالعه و در مورد برگشت‌پذيري تعدادي از رفتار‌هاي هوشمندانه آن­ها پژوهش شد. رهايش داروي دوكسوروبيسين از ساختار هيدروژل نانو‌كامپوزيت آهن مورد بررسي قرار گرفت. نتيجه­ هاي آزمايش به‌خوبي نشان داد كه رهايش داروي دوكسوروبيسين از هيدروژل سنتز شده بهpH محيط حساس است. براي اثبات پيوند خوردن (2- دي متيل آمينو) اتيلن متاآكريلات بر روي ثعلب از طيف FT-IRاستفاده شد. ريخت‌شناسي هيدروژل نيز با دستگاه SEM بررسي شد. قطر نانو ذره ­ها با تصوير TEM و AFM حدود 9 تا 11 نانومتر تخمين زده شد.