تأثير دو شيوه فعاليت مقاومتي بر نشانگرهاي آسيب زيستي عضله قلب ورزشكاران تمرين كرده

The Effects of Two Types of Resistance Training on Biomarkers of Cardiac Injury in Trained Athletes

فعاليت‌هاي مقاومتي وامانده ساز، همراه با پيشرفت سريع آمادگي جسماني و عضلاني است. هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير فعاليت ست‌هاي وامانده ساز و خوشه‌اي بر نشانگرهاي آسيب‌ عضله قلبي است. مواد و روش‌ها: 12 مرد فعال با ميانگين سني 25/ 2±20/ 23 سال داوطلبانه انتخاب شدند. دو نوع پروتكل تمريني ست‌هاي وامانده ساز و خوشه‌اي با طرح پيش‌آزمون و پايش 30 دقيقه، چهار، 12 و 24 ساعت بعد، مجزا اجرا شدند. هر دو نوع پروتكل وامانده ساز و خوشه‌اي شامل 9 حركت با وزنه در دامنه شدت (RM 15-12) برابر و با حجم‌هاي تمريني مساوي بودند. يافته‌ها: ميانگين ضربان قلب دور پاياني تمرين در هر دو شيوه تمريني كاهش نشان داد كه در ست‌هاي خوشه‌اي با اندازه اثر (67/ 0=d) اين كاهش بارزتر بود (05/ 0 >P ). ميزان درك فشار تنها در مرحله اول پايش تفاوت داشت كه در شيوه ست‌هاي وامانده ساز با اندازه اثر (59/ 3=d) بالاتر بود (05/ 0 >P ). ميانگين تروپونين قلبي نوع I با حساسيت بالا (hscTnI) در پايش 24 ساعت بعد از مداخله در شيوه ست‌هاي وامانده ساز با اندازه اثر (90/ 0=d) بزرگ‌تري مشاهده شد (05/ 0 >P ). در تمامي مراحل پايش دو شيوه تمريني (به‌استثناي پايش 24 ساعت بعد) مقدار پپتيد ناتريوتيك نوع B (Nt-proBNP) قلبي بالاتر از سطوح پايه بود كه اوج افزايش آن 4 ساعت بعد با اندازه اثر (35/ 1=d) در شيوه ست‌هاي وامانده ساز مشاهده شد. نتيجه‌گيري: اجراي فعاليت‌هاي مقاومتي وامانده ساز سطوح نشانگرهاي زيستي آسيب عضله قلب را افزايش مي‌دهد و امكان دارد دوره بازيافت 24 ساعته كافي نباشد.

Exhaustive resistance training is associated with rapid development of muscle and physical fitness. It is also efficient at increasing maximum power and strength of cluster sets. The aim of the present study was to investigate the effects of the activity of exhaustive and cluster sets on markers of cardiac injury. 12 active men with a mean age of 23.20±2.25 years were voluntarily selected. 2 types of training protocols (exhaustive and cluster sets) were separately conducted 4, 12 and 24 hours later with a pretest design and 30 minutes of monitoring. Both exhaustive and cluster sets included 9 exercises with weight in equal intensity zone (12-15 RM) and training volumes. The mean heart rate in the final session of training decreased in both protocols and this decrease was more obvious in cluster sets with effect size (d=0.67) (P<0.05). Rating of perceived exertion was different only in the first period of monitoring, and was higher in exhaustive sets with effect size (d=3.59) (P<0.05). Mean hscTnI showed a larger effect size (d=0.90) in exhaustive sets 24 hours after the intervention monitoring (P<0.05). During all phases of monitoring the two protocols (except for after 24-hour monitoring), cardiac Nt-proBNP was above the baseline levels. Its peak was observed 4 hours later with effective size (d=1.35) in exhaustive sets. Exhaustive resistance training increases the biomarkers of cardiac injury and 24 hours of recovery may not be sufficient. When the intensity and volume of resistance training are exactly balanced, the difference between the training systems in changing these biomarkers will be the lowest.