تاثير واقعيت مجازي (قيد عملكردي و ساختاري) و تمرين واقعي بر خودكارآمدي پرتاب دارت

The Impact of Virtual Reality (Functional and Structural Constraints) and Real world Training on Self-Efficacy of Dart Throwing

هدف: محيط هاي واقعيت مجازي به عنوان مداخله اي مؤثر در آموزش مهارت هاي حركتي مورد استفاده قرار مي گيرند. هدف از پژوهش حاضر، تعيين تأثير تمرين واقعيت مجازي بر خودكارآمدي دانش آموزان پسر با ميانگين سني13.66 ± 0.47 بود. روش ها : نمونه آماري اين پژوهش را 36 نفر دانش آموز پسر تشكيل دادند كه به صورت نمونه هاي در دسترس انتخاب شده و به سه گروه تمرين مجازي با قيد عملكردي، تمرين مجازي با قيد ساختاري و تمرين واقعي تقسيم شدند. پژوهش حاضر در سه جلسه پيش آزمون، تمرين و پس آزمون انجام شد. مهارت پرتاب دارت به عنوان تكليف انتخاب شد. "پرسش نامه خودكارآمدي ويژه دارت" را دانش آموزان كامل كردند و جمع آوري شد. نتايج: نتايج نشان داد كه تمرين مجازي دارت موجب پيشرفت معنادار خودكارآمدي در دانش آموزان مي شود ( به ترتيب t=2.27, P=0.044, t=2.49, P=0.030) همچنين تفاوت معناداري بين تأثير گروه هاي تمريني بر خودكارآمدي وجود ندارد.F=(2, 33) =2.97, P=0.065) نتيجه گيري: بنابراين، سيستم واقعيت مجازي احتمالاً ميتواند موجب پيشرفت خودكارآمدي در مهارت پرتاب دارت شود

Purpose: Virtual reality environments are used as an effective intervention in motor skills training. The purpose of this study was to determine the effect of virtual reality training on self-efficacy of male students’ (aged mean: 13.66 ± 0.47 SD). Methods: The statistical sample of this study were 36 male students who were selected as available samples and placed in three homogeneous; Functional constraint virtual training, Structural constraint virtual training, and Real world training groups based on five throwing exercises. The present study was conducted in three sessions of pre-test, training and post-test. Dart throwing skill was selected as the task. Special dart’s self-efficacy questionnaire was completed by the students and collected. Results: The results showed that virtual training of dart with functional and structural constraints significantly improves students’ self-efficacy (respectively, t=2.27, P=0.044, t=2.49, P=0.030). There is no significant difference between the effects of training groups on self-efficacy (F= (2, 33) =2.97, P=0.065). Conclusion: Virtual reality system probably can enhance the self-efficacy of dart throwing skill.