تأثير محافظه كاري بر حق الزحمه حسابرسي در بورس اوراق بهادار تهران

هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين محافظ هكاري شرطي و حق الزحمه حسابرسي مي باشد. نمونه آماري پژوهش، شامل 70 شركت پذيرفته شده در بورس بوده، كه داد ههاي آ نها براي يك دوره 6 ساله از سال 1386 تا 1391 مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفته است. جهت بررسي دقيق تر، شركت هاي داراي محافظه كاري شرطي بالا و پايين از يكديگر تفكيك و آزمون هاي اضافي در اين خصوص صورت گرفته است. نتايج بدست آمده نشان مي دهد به لحاظ آماري رابطه معناداري بين محافظه كاري شرطي و حق الزحمه حسابرسي در گروه شركت هاي داراي محافظه كاري بالا وجود ندارد و در گروه شركت هاي داراي محافظه كاري پايين رابطه معكوس و معنادار به لحاظ آماري وجود دارد. به عبارت ديگر مي توان نتيجه گرفت كه مؤسسات حسابرسي در گروه شركت هاي داراي محافظه كاري بالا معيار محافظه كاري را در تعيين حق الزحمه خود لحاظ نمي كنند و عوامل با اهميت ديگري همچون ارزش بازار كل سهام منتشر شده، نسبت ارزش بازار به ارزش دفتري، بازده دارايي ها، انجام حسابرسي توسط سازمان حسابرسي يا مؤسسات حسابرسي و نسبت جاري در تعيين ميزان حق الزحمه حسابرسي تأثير داشته است و در گروه شركت هاي داراي محافظه كاري پايين با افزايش سطح محافظه كاري، حقالزحمه حسابرسي كمتري پرداخت مي شود زيرا به نظر مي رسد محيط گزارشگري مالي شركت هاي محافظه كارتر، نياز كمتري به رسيدگي هاي حسابرس داشته است.

اين مقاله فاقد چكيده لاتين است.