عوامل اقتصادي- اجتماعي مؤثر بر شادي افراد در شهر تهران: با تأكيد بر بيكاري تحصيل‌كردگان

The socio-economic factors affecting happiness of individuals in Tehran: With an emphasis on unemployment of graduates

تأثير شادي بر فرآيند توسعه و تعالي جامعه سبب شده است كه در دهه‌هاي اخير اين موضوع به‌عنوان يكي از مباحث مهم در علوم مختلف مطرح گردد. شناسايي عوامل مؤثر بر شادي به سياست‌گذاران كمك مي‌كند تا سياست‌هاي مناسب‌تري را جهت سوق دادن جامعه به سمت يك زندگي شادتر فراهم آورند. در اين مطالعه تلاش شده است كه به بررسي عوامل اقتصادي و اجتماعي مؤثر بر شادي افراد ساكن تهران در بازه سني 18 تا 65 سال با نمونه 382 نفري به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي، پرداخته شود. بدين منظور دو الگوي مجزا با استفاده از تحليل رگرسيون مورد برآورد قرار گرفته است. با توجه به اينكه نتايج الگوي اول نشان مي دهد كه بيكاري و تحصيلات اثر منفي و معناداري بر شادي داشته‌اند، در الگوي رگرسيون دوم فرضيه تأثيرگذاري منفي بيكاري تحصيل‌كردگان، با در نظر گرفتن اثر تعاملي اين دو متغير مورد آزمون قرار گرفته است. نتايج حاصل تأييدكننده اين فرضيه است كه تأثير منفي متغير بيكاري بر شادي با افزايش سطح تحصيلات بيشتر مي‌شود. ساير نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه درآمد خانوار، انسجام اجتماعي، اعتماد اجتماعي و مشاركت اجتماعي رابطه اي مثبت و معنادار با شادي داشته‌اند.

The impact of happiness on the process of development of society has made this issue one of the most important topics in different sciences in recent decades. Identifying the factors that affect happiness helps policymakers to develop better policies to lead society toward a happier life. The aim of this study is to investigate the economic and social factors affecting the happiness of Tehran residents aged 18-65 years with a sample of 382 people using multi-stage cluster sampling. For this purpose, two separate models have been estimated using regression analysis. Since the results of the first model show that unemployment and education have a negative and significant effect on happiness, in the second regression model the hypothesis of negative impact of unemployment of graduates has been tested by considering the interactive effect of these two variables. The results confirm the hypothesis that the negative impact of the unemployment on happiness increases with increasing education level. Other results indicated that household income, social coherence, social trust and social participation have a positive and significant relationship with happiness.