تبيين و نقد هرمنوتيك اشتراوس در زمينه تفسير انديشه‌هاي فلسفي اسلامي

Study and Critique of Hermeneutics of Leo Strauss

لئو اشتراوس با تقليل ذات جامعه به عقيده و ذات فلسفه به دانش، و رسم تضادي ميان عقيده/دانش به اين نتيجه رسيد كه فيلسوفان اغلب مجبور بوده‌اند به پوشيده‌نويسي و نوشتن بين سطور روي بياورند. در نوشته‌هاي افلاطون، فارابي، ابن سينا، سهروردي و ديگر فلاسفه بزرگ مي‌توان مويداتي براي لزوم پوشيده‌نويسي باشد. با اين حال، چند نقد بر اين نظريه وارد است: نخست، اشتراوس تمامي نظريه خود را بر مبناي تضاد دانش/عقيده استوار مي سازد اما اگرچه ميان آنها نوعي تضاد برقرار است، چنين نيست كه مطلقاً همديگر را طرد كنند؛ دوم، وجود فلاسفه‌اي كه در فلسفه تقليد مي‌كنند هم كليت نظريه را نقض مي‌كند و هم تقابل ميان دانش/عقيده؛ و سوم، وجود سنت شرح‌نويسي وسيع در ميان فيلسوفان غربي و اسلامي، نيز برخلاف نظريات اشتراوس است؛ چراكه دليل موجهي وجود ندارد كه فيلسوف صاحب نظر دم فروبندد ولي شارح، انديشه‌ها را بازگو كند؛ و نيز، چهارم، وجود فلاسفه‌اي كه همعصر و هموطن بوده‌اند، اما يكي اهل پوشيده‌نويسي و ديگري اهل صريح‌نويسي، نظريه هرمنوتيكي اشتراوس را مورد نقد جدي قرار مي‌دهد؛ چراكه نشان مي‌دهد پوشيده‌نويسي احتملاً سليقه شخصي برخي از فلاسفه بوده است. در اين مقاله نشان داده شده است كه هرمنوتيك اشتراوس در عين نقاط قوّتي كه دارد، نمي‌تواند به عنوان نظريه‌اي كلي و عمومي براي تفسير فلسفه باستاني و اسلامي كاربرد داشته باشد.

Leo Strauss held that the essence of society is opinion and the essence of philosophy is knowledge and thought of these two as rivals; thus, he maintained that philosopher has to use esotericism and writing between lines to avoid persecution. Doing so, Strauss advanced a kind of hermeneutics which is invented for interpreting philosophical texts. One could find supportive idea to this hermeneutics in works of Plato, Farabi, Avicenna, Suhrawardi, Ghazali and others; but, there are, at the same time, a number of problems which Strauss’ hermeneutics face them: first of all, there are philosophers who hold opinions by strictly adhere to other philosophers thoughts rather than seeking knowledge; secondly, a long-lasting tradition of philosophical commentaries and interpretation undermine Strauss’, because it is not reasonable that a philosopher do not have enough courage and bravery to express their idea but commentators have; thirdly, a significant number of philosophers have not used esotericism in the ancient times, those philosophers weaken the universality of Strauss’ hermeneutics. In this paper, it is showed that hermeneutics of Leo Strauss is authentic for some ancient philosopher, but it could not be used as a general theory of interpretation for any given philosopher and philosophical school.