شناسايي و اولويت بندي عوامل مؤثر بر بهبود پاسخگويي مديران در نظام حسابداري بخش عمومي با رويكرد تئوري زمينه بنيان

با افزايش مطالبه عمومي در مورد پاسخگويي بخش‌هاي مختلف حاكميتي و تبيين و تدوين حقوق شهروندي، سازمان­ها به شاخص­ها و الگوهايي براي بررسي عملكرد پاسخگويي بخش‌هاي مختلف خود و به خصوص سطوح مديريتي نياز پيدا كرده­اند. ضعف معيارهاي اندازه ­گيري سنتي و تغيير محيط، همراه با مطالبه‌گري عمومي، نياز به طراحي مجدد سيستم ­ها­ي اندازه ­گيري عملكرد را در سازمان­ها مطرح كرده است. وجود چنين سيستمي مي‌تواند به مديران در اتخاذ تصميم هاي منطقي و مفيد جهت دستيابي به اهداف سازماني، كمك نمايد و در جهت بهبود پاسخگويي آنها نقش مهمي بازي نمايد. در اين پژوهش جامعه ­آماري شامل كليه مديران سازمان‌ها مي‌باشند و با استفاده از جدول مورگان، ميزان نمونه 384 نفر در نظر گرفته شده است. روش تجزيه و تحليل داده ها، شامل تكنيك هاي آماري، آمار ناپارامتريك آزمون 2χ ، كارل پيرسون و آزمون دقيق فيشر و نيز تكنيك آنتروپي شانون براي محاسبه ميزان اهميت متغيرها مي باشد. در اين پژوهش اهداف تحقيق عبارت اند از رشد و گسترش فرهنگ پاسخگويي مديران، مطالعه و تعيين عوامل مؤثر بر بهبود پاسخگويي مديران و نهايتاً بهبود پاسخگويي مديران در نظام حسابداري بخش عمومي. لذا در پژوهش سعي گرديد در جهت تحقق اهداف مذكور، گام برداشته شود. در اين مسير، دو فاز كاملاً مجزا طراحي و اجرا گرديد. در فاز اول تحقيق كه رويكردي كيفي داشت، دستيابي به مدل مفهومي شناسايي و اولويت بندي عوامل مؤثر بر بهبود پاسخگويي مديران در نظام حسابداري بخش عمومي هدف قرار گرفت. جهت تحقق اين هدف، از متدولوژي كيفي تئوري داده بنياد كمك گرفته شده و ماحصل آن طراحي مدلي اوليه مبتني بر مدل پارادايمي بود. اما جهت برازش اين مدل، نياز بود تا از متدولوژي هاي كمي نيز كمك گرفته شود. لذا، در فاز دوم پژوهش، برازش كمي مدل تحقيق و آزمون 10 فرضيه مستخرج از آن، بر اساس روش تحليل مسير هدف گذاري گرديد كه ماحصل و نتيجه اين فاز، برازش و تأييد كلي مدل بود.

اين مقاله فاقد چكيده لاتين است.