اثر فراوري دانه جو توسط اسيد لاكتيك و استفاده از منابع مختلف چربي بر عملكرد، تركيب اسيدهاي چرب شير و توليد پروتئين ميكروبي در گاوهاي هلشتاين شيرده

Effects of barley treatment with lactic acid and using of different sources of dietary fat on performance, milk fatty acid profiles, and microbial protein synthesis in lactation Holstein cows

سابقه و هدف: نشاسته جو در مقايسه با ذرت، با سرعت بيشتري در شكمبه تجزيه مي‌گردد بنابراين استفاده از سطوح بالاي دانه جو در جيره گاوهاي شيرده مي‌تواند سبب ايجاد تجمع اسيدهاي چرب فرار و در نهايت سبب اسيدوز گردد. در سال‌هاي اخير استفاده از اسيدهاي آلي در كاهش سرعت تجزيه نشاسته دانه جو به صورت غلتك زده خشك در شكمبه موثر بوده است. استفاده از دانه هاي روغني در جيره گاوهاي شيرده سبب توليد شيري با پروفيل مطلوب اسيدهاي چرب در تغذيه انسان مي‌گردد. از اين رو در اين تحقيق اثر فراوري دانه جو توسط اسيد لاكتيك و منابع مختلف چربي جيره و اثر متقابل بين آن‌ها بر عملكرد، تركيب اسيدهاي چرب شير و توليد پروتئين ميكروبي در گاوهاي شيرده مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش‌ها: به منظور بررسي اثر فراوري دانه جو آسياب شده توسط اسيد لاكتيك و منابع مختلف چربي جيره بر عملكرد، تركيب اسيدهاي چرب شير و توليد پروتئين ميكروبي تعداد 12 راس گاو هلشتاين اوايل شيردهي به صورت آرايش فاكتوريل 2×2 در قالب طرح مربع لاتين 4×4 تكرار شده انتخاب و استفاده شد. دانه جو آسياب شده به نسبت مساوي وزن به حجم در آب ( دانه جو + آب ) و يا در محلول 1 درصد اسيد لاكتيك (دانه جو + اسيد لاكتيك) به مدت 48 ساعت قبل از اضافه كردن به جيره خيسانده شد. دانه-هاي كتان و سويا به صورت اكستروده به عنوان منابع چربي جيره استفاده شد. بر اين اساس تيمارهاي آزمايشي عبارت بودند از: 1) تركيب دانه جو + آب با دانه كتان اكستروده 2) دانه جو + آب با دانه سوياي اكستروده 3) دانه جو + اسيد لاكتيك با دانه كتان اكستروده و 4) دانه جو + اسيد لاكتيك با دانه سوياي اكستروده. يافته‌ها: ماده خشك مصرفي و توليد شير به صورت معني‌دار تحت تاثير تيمارهاي آزمايشي قرار نگرفت. درصد چربي و توليد روزانه چربي شير در گاوهاي مصرف كننده دانه جو+ اسيد لاكتيك نسبت به گاوهاي مصرف كننده دانه جو + آب بيشتر بود. درصد چربي شير در گاوهاي مصرف كننده سوياي اكستروده نسبت به گروه مصرف كننده دانه كتان اكستروده كمتر بود. غلظت كل اسيدهاي چرب امگا-3 و كل اسيدهاي چرب امگا-6 در شير حاصل از گاوهاي مصرف كننده دانه كتان اكستروده نسبت به گاوهاي مصرف كننده سوياي اكستروده به ترتيب بيشتر و كمتر بود. نسبت اسيدهاي چرب امگا-6 به امگا-3 در شير حاصل از گاوهاي مصرف كننده كتان اكستروده نسبت به سويا كمتر بود. غلظت اسيد لينولئيك مزدوج شير و سنتز پروتئين ميكروبي تحت تاثير فراوري دانه جو، منابع چربي جيره و اثر متقابل بين آن‌ها قرار نگرفت. نتيجه گيري: نتيجه كلي اين تحقيق نشان مي‌دهد كه عملكرد گاوهاي هلشتاين شيرده تحت تاثير مصرف دانه جو فراوري شده توسط اسيد لاكتيك و منابع چربي جيره شامل دانه‌هاي كتان و سوياي اكستروده قرار نگرفت. مصرف دانه جو فراوري شده توسط اسيد لاكتيك سبب افزايش درصد و توليد چربي شير گاوهاي شيرده شد. غلظت اسيدهاي چرب امگا -3 و امگا-6 در شير حاصل از گاوهاي مصرف كننده كتان اكستروده نسبت به سوياي اكستروده به ترتيب بيشتر و كمتر بود. در مقابل فرضيات تحقيق، غلظت اسيد لينولئيك مزدوج و سنتز پروتئين ميكروبي تحت تاثير فراوري دانه جو، منابع چربي جيره و اثر متقابل بين آن‌ها قرار نگرفت.

Background and objectives: Compared to corn, barley starch is rapidly degraded in the rumen, leading to an accumulation of VFA and eventually resulting in acidosis. Recently, the use of organic acids has been effective in reducing of barley (as dry roll) starch degradation in the rumen. Oilseeds can be used in lactating cow diet and can produce milk with a more favorable fatty acid profile for human nutrition. Therefore, the objectives of this study were to evaluate the effects of ground barley grain treated with lactic acid (LA), dietary fat sources and their interaction on performance, milk fatty acid profile and microbial protein synthesis in early lactating Holstein cows. Materials and methods: To evaluate the effects of barley treatment and dietary fat sources on performance, ruminal and blood parameters twelve multiparous Holstein cows in early lactation were used in a replicated 4×4 Latin square design with a 2×2 factorial arrangement of treatments. Ground barley steeped in water (Barley-W) or in 1 % LA solution (Barley-LA) in equal quantity (wt/vol) for 48 h before adding to the TMR. Dietary fat source were extruded flaxseed (EF) and extruded soybean (ES). Accordingly, experimental treatments were: 1) barley treated with water (Barley-W) + extruded flaxseed (EF), 2) barley treated with water (Barley-W) + extruded soybean (ES), 3) barley treated with LA (Barley-LA) + extruded flaxseed (EF), 4) barley treated with LA (Barley-LA) + extruded soybean (ES). Results: Dry matter intake and milk yield were not affected by experimental treatments. Milk fat content and milk fat yield were greater in cows fed Barley-LA compared to cows fed Barley-W. More milk fat content was produced by cows fed ES compared to EF. Concentrations of Σ n-3 and Σ n-6 were greater and lower Σ n-6 respectively in milk from cows fed EF compared with those fed ES. The ratio Σ n-6/Σ n-3 was lower in milk from cows fed EF compared with those fed ES. The barley grain treatment and dietary fat source had no effects on milk concentration of C18:2c9t11 (CLA) and microbial protein synthesis, and their interactions between these factors were not significant. Conclusion: In conclusion, treating ground barley grain with LA and the use of EF and ES as dietary fat sources did not influence the performance of early-lactation Holstein cows. Milk fat content and milk fat yield were greater in cows fed Barley-LA compared to those fed Barley-W. Concentrations of Σ n-3 and Σ n-6 were greater and lower Σ n-6 respectively in milk from cows fed EF compared with those fed ES. Contrary to our hypothesis, milk concentration of C18:2c9t11 (CLA) and microbial protein synthesis were not affected by barley treated with LA, dietary fat sources and Interaction between them.