طراحي الگويي جهت تلطيف روابط قدرت در سازمان‌هاي دولتي ايران

يكي از روندهاي بسيار شگفتي كه در سازمان‌هاي امروزي در حال شكل‌گيري است، قدرتمندسازي يا مشاركت در قدرت است. برچسب‌هاي اين روند مديريت مشاركتي، تصميم‌گيري مشاركتي و تفويض است. هر نامي كه به اين روند گذاشته شود در ماهيت فراگرد آن تفاوتي ايجاد نمي‌كند. ماهيت اين روند عدم تمركز در قدرت است.هدف پژوهش بررسي الگوي تلطيف روابط قدرت در سازمان‌هاي دولتي ايران است. تلطيف به معني اعمال قدرت نرم و باورپذيرتر نمودن قدرت مي‌باشد. پژوهش با سه روش مختلف به اين موضوع پرداخته است سه روش شامل: مصاحبه، دلفي و پيمايشي است. جامعه آماري به ترتيب اساتيد دانشگاهي، خبرگان و كاركنان رسمي و پيماني سازمان‌هاي دولتي ايران است. همچنين روش نمونه‌گيري به ترتيب نمونه‌گيري هدفمند، مبتني فازي و تصادفي است. براي آناليزهاي آماري پژوهش از نرم‌افزارهاي Lisrel و Amus و SPSS استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان داد از بين 4 بعد تلطيف روابط قدرت (عوامل مربوط به مهارت‌هاي ارتباطي مديران، حمايت عاطفي از كاركنان، مديريت ارزش‌ها و باورهاي سازماني، اخلاق و معنوي‌سازي محيط كار)، مهارت‌هاي ارتباطي مديران با ضريب استاندارد 97/0 و آماره تي (19/26) در رتبه اول و عوامل اخلاق و معنوي‌سازي محيط كار با ضريب استاندارد 84/0 و آماره‌ تي 68/20 در رتبه چهارم قرار گرفت.