عنوان مقاله :
مقايسه مسير بهينه توليد شركت هاي بين الملي نفتي و شركت ملي نفت در چارچوب قراردادهاي جديدي نفتي ايران (IPC) با تاكيد بر توليد صيانتي – مطالعه موردي ميدان نفتي درود
عنوان به زبان ديگر :
A Comparison of Optimal Production of NIOC under Neutral State and IOC's Optimal Production Profile under IPC Limitations by Emphasizing on EOR/IOR Methods - Dorood Oil Field Development Case Study
پديد آورندگان :
ﻣﺤﻤﻮدي، وﺣﯿﺪ داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬﺮان - داﻧﺸﮑﺪه ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ , اﺑﺮاﻫﯿﻤﯽ، ﻧﺼﺮاﻟﻪ داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬﺮان - داﻧﺸﮑﺪه ﺣﻘﻮق و ﻋﻠﻮم ﺳﯿﺎﺳﯽ , ﻗﺎﺳﻤﯽ، ﺻﺎدق داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬﺮان - داﻧﺸﮑﺪه ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ
كليدواژه :
قرارداد IPC , توليد صيانتي , ميدان نفتي درود , بهينه يابي پويا , مسير بهينه توليد
چكيده فارسي :
در اسناد بالادستي كشور بر ضرورت توليد صيانتي از مخازن نفتي تاكيد شده است. به منظور اصلاح نوع قرادادهاي قبلي، وزارت نفت طراحي نسل جديدي از قراردادهاي بالادستي تحت عنوان قراردادهاي نفتي ايران (IPC) را با هدف توليد صيانتي از ميادين نفتي در دستور كار قرار داد. ميدان درود از جمله ميدان هاي نفتي ميباشد كه قرارداد بيع متقابل نتوانسته است اهداف توليد صيانتي را در آن محقق كند. براين اساس در تحقيق حاضر به منظور بررسي اثربخشي قراردادهاي IPC در تحقق توليد صيانتي، با استفاده از روش بهينهسازي پويا مسير بهينه توليد در قراردادهاي IPC با مسير بهينه توليد شركت ملي نفت ايران در ميدان درود با تغيير پارامترهاي قراردادي و تحت سه سناريوي مرجع، سختگيرانه و جذاب محاسبه و با استفاده از روش تحليل داده ها نتايج با همديگر مقايسه شده است. نتايج نشان ميدهد كه اولا، عليرغم تلاش شركت ملي نفت ايران براي طراحي نوع مؤثرتري از قرارداد نفتي و ايجاد جذابيت براي سرمايه گذار، در قرارداد IPC نيز آنچه كه اصطلاحا به اثر اختلالي مشهور است ديده ميشود. اين موضوع بدان معني است كه مسير بهينه توليد از منظر شركت ملي نفت ايران با مسير بهينه قابل دستيابي بهوسيله شركتهاي بين المللي متفاوت بوده و در عمل پيمانكار قادر به برآورده ساختن خواسته هاي توليدي شركت ملي نفت در چارچوب نوع قرارداد IPC نيست. ثانياً، جذابيت رژيم مالي قراردادهاي IPC تأثيري بر انجام عمليات ازدياد برداشت و توليد صيانتي از مخزن توسط پيمانكار ندارد. در همه سناريوهاي قراردادي، پيمانكار عدم تزريق يا تزريق سطح محدودي از سيال را بهعنوان گزينه بهينه انتخاب خواهد كرد.
چكيده لاتين :
Optimum depletion of oil reservoirs has been emphasized many times by Iranian supreme laws. To promote the effectiveness of the older version of Iranian Petroleum Contract (Buyback), Islamic Republic of Iran's Petroleum Ministry is allowed by law to design a new type of petroleum contract. Recently, new contract, so called IPC, is unveiled. Dorood oil field is one of the field which has been developed under Buyback contract. Many experts believe that, in this case, Buyback could not fulfill field's optimum production targets planned by NIOC. According to this claims and to evaluate how effective is IPC regarding to fulfilling optimum production, here, we tried to compare optimum production in neutral state (NIOC view) and what is expected to come out under IPC contractual limitations (IOC view). In the first step, optimum production paths were modeled and calculated using Dynamic Optimization Method under three different scenarios (reference, attractive and strict) and later data were analyzed. Results clearly show IPC's distortionary effect which means there is separation between NIOC and IOC's optimal production paths. So as a result, under IPC limitations contractor could not meet the production profile which NIOC targeted. IPC could not motivate the contractor to use EOR method in the field to promote the production as well. In all scenarios, contractor prefer to choose no injection or injection of a limited level of fluid into the reservoir as the optimum scenario.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي سياستگذاري و برنامه ريزي انرژي