نقش پويايي‌هاي نرخ تورم در سياست پولي ايران: يك مدل DSGE

بدون عنوان

اين مقاله به بررسي معياري از نرخ تورم پرداخته است كه بانك مركزي بايستي براي كنترل تورم نسبت به آن واكنش نشان دهد. در قالب يك مدل تعادل عمومي پوياي تصادفي و با استفاده از قاعده مك‌كالم و در نظر گرفتن اقتصاد ايران به عنوان اقتصادي كوچك كه در آن بانك مركزي نسبت به نوسان‌هاي شكاف ميان توليد و تورم (شامل تورم كالاهاي مبادله‌اي، تورم كالاهاي غيرمبادله‌اي و تورم كلي اقتصاد) واكنش نشان مي‌دهد چهار مدل تعادل عمومي پوياي تصادفي برآورد كه در سه الگو بانك مركزي نسبت به هريك از معيارهاي تورم واكنش داشته و در مدل چهارم بانك مركزي هيچ قاعده سياستي ندارد،بررسي شده است. با استفاده از داده‌هاي فصلي در دوره 1395 – 1368، نتايج حاصل از برآورد مدل نشان مي‌دهد كه بانك مركزي ايران نسبت به نرخ تورم غيرمبادله‌اي واكنش نشان مي‌دهد. همچنين با استفاده از تحليل واريانس و معرفي تابع زيان براي بانك مركزي، به اين نتيجه رسيده‌ايم كه حداقل‌كردن تابع زيان مستلزم واكنش بانك مركزي نسبت به نرخ تورم كلي در اقتصاد است

This article is devoted to analyzing the question that to what measure of inflation rate, the central bank of Iran should react. To answer this question, we first design a DSGE model for Iran as a small open economy; then the model has closed with a McCallum rule in which central banks reacts to output gap and inflation rate volatilities. Because in these model three measures of inflation rate are introduced, including tradable-goods inflation rate, non-tradable goods inflation rate and overall inflation rate, thereby four different DSGE model has been estimated in which three of them reacts to one measures of inflation and in one case, we assume that central bank has no policy rule. By using quarterly data on 1368 – 1395 periods, our estimated results show that the central bank reacts to non-tradable inflation rate. In the next step, by using volatility analysis and introducing a loss function for central bank, we conclude that to minimize the loss function, central bank should responses to overall inflation rate.