تاثير بازي درماني والدمحور بر خلاقيت كودكان پيش دبستاني

The Effect of Child-Parent Relationship Therapy on Creativity of Preschool Children

مقدمه: بازي براي كودك نيازي غريزي براي تداوم شادماني، زباني جهت ارتباط وابراز خود و كشف پيرامون خود مي باشد . بازي موثرترين روش تربيتي در دوره پيش دبستاني است. همواره يكي از اهداف مهم در اين دوره آموزش و پرورش خلاقيت به كودكان پيش دبستاني بوده است. لذا مطالعه حاضر با هدف اثر بخشي مدل بازي درماني رابطه والد-كودك برخلاقيت كودكان پيش دبستاني انجام شد. روش: مطالعه تجربي با طرح پيش آزمون-پس آزمون بر روي 60 كودك پيش دبستاني شهرستان كردكوي در استان گلستان در سال 1397 به صورت تصادفي ساده در يك گروه آزمون ودو گروه كنترل انجام شد. در گروه آزمون براساس پروتكل، بازي درماني والد محور در 10 جلسه 45 تا 60 دقيقه اي و در گروه كنترل (1) بازي كودك محور و گروه كنترل (2) آموزش هاي روتين پيش دبستاني انجام شد. ابزار گرد آوري داده، آزمون تفكر خلاق تورنس (TTCT) نسخه تصويري فرم B بود. اطلاعات توسط نرم افزار آماري SPSS21 و آمار توصيفي(جدول، ميانگين، انحراف معيار) و آمار استنباطي(تي زوج و آناليزواريانس) تجزيه و تحليل شد. يافته: ميزان خلاقيت قبل از مداخله در گروه بازي والد محور با ميانگين و انحراف معيار 68/40±5/147، در گروه بازي درماني 29/34±12/124و گروه روتين24/33±55/145نشان داده شد كه آزمون آماري اناليز واريانس بين سه گروه اختلاف معني داري را نشان نداد(8/0=P). آزمون آناليز واريانس نشان داد بعد از مداخله ميزان خلاقيت بين گروه هاي بازي والد محور54/47±55/151، بازي درماني كودك محور09/34±7/130و گروه روتين 26/36±3/146 اختلاف معني داري مي باشد (23/0=P). نتيجه گيري:نتايج اين مطالعه نشان داد بازي والدمحور براساس الگوي والدمحور در مقايسه با دو گروه ديگر نيز بر ميزان خلاقيت كودكان پيش دبستاني تاثير ندارد. ولي با اين حال مي توان از اين روش درماني كم هزينه و اثربخش كه به كمك والدين مي باشد در جهت رشد و پرورش كودكان پيش دبستاني استفاده نمود.

Introduction: Playing game for children is an instinct need for keeping happiness, a language for communication and self-expression, and a school for learning the unknowing. Play is the most effective educational method in preschool. Training and educating the creativity to the preschool children has always been considered as one of the main goals in this course. Therefore, the present study aimed at evaluating the effectiveness of child-parent relationship therapy on preschool children’s creativity. Methods: An experimental study with pretest-posttest design was conducted on 60 preschool children in kordkuy city, Golestan province, in 2017 by using simple random sampling method in both experimental and control groups. In the experimental group, based on the protocol, the play therapy was done in 10 sessions for 45 to 60 minutes and the routine preschool education was performed in the control group. Torrance creativity (Form B), which is a visual test, was the data gathering tool. The data were analyzed by SPSS 21 and descriptive statistics (table, mean, standard deviation) and inferential statistics (paired t-test and analysis of variance). Results: The level of creativity before intervention was 147.5 ± 40.68 in the parent-group group and 124/12 ± 34/29 in the experimental group and 145.55 ± 33.24 in the control group. The statistical analysis of variance was significant between the three groups did not show (P = 0.8). The level of creativity after intervention was 151.55 ± 47.54 and 151.55 ± 47.54 in the control group and 130.6 ± 34.09 in the control group and 146.33 ± 36.2 in the control group. Also, ANOVA test did not show any significant difference between the three groups after intervention (P = 0.23) Conclusions: The results of this study showed that parent-child play based on the parent-child model did not affect the creativity of preschool children compared to the other two groups. However, this low-cost and effective treatment with parental support can be used to grow and preschool children.