نقد و بررسي بي‌تفاوتي اجتماعي نسبت به جرم كودك‌آزاري (مطالعه تطبيقي حقوق كيفري ايران با ايالت تگزاس آمريكا)

بدون عنوان

بي‌تفاوتي يكي از آسيب‌هاي جدي اجتماعي است كه ناديده گرفتن آن و عدم اتخاذ تدابير لازم جهت جلوگيري از وقوع آن، مانع پويايي و تكامل جامعه مي‌‌گردد. از ديدگاه جامعه‌شناختي، بي‌تفاوتي نوعي بيماري اجتماعي است و در مقابل، اعتناي اجتماعي و نوع‌دوستي نشانه پويايي و سلامت جامعه مي‌باشد. كودكان به‌عنوان جمعي از جامعه و درواقع بخش اعظمي از جمعيت جهان را تشكيل مي‌دهند و جزء آسيب‌پذيرترين اعضاي جامعه هستند. در سال‌هاي اخير، پديده كودك‌آزاري در ايران شيوع بسياري يافته است و ازاين‌رو نگاه ويژه مسئولين و قانون‌گذاران به مسائل و مشكلات آن‌ها و پيش‌بيني راهكارهايي در جهت جلوگيري از گسترش جرايم عليه كودكان، ضروري است. مبارزه با بي‌تفاوتي اجتماعي نسبت به كودك‌آزاري از طريق جرم انگاري به‌عنوان يكي از راهكارهاي مهم بوده كه در سطح بين‌المللي مورد توجه قانون‌گذاران كشورهاي مختلف قرارگرفته است. ازاين‌رو، هدف اصلي مقاله بررسي موضع حقوق كيفري ايران در راستاي مبارزه با بي‌تفاوتي اجتماعي در قبال كودك‌آزاري بامطالعه تطبيقي اجمالي با حقوق كيفري ايالت تگزاس آمريكا مي‌باشد. با توجه به شيوع پديده كودك آزاري در آن ايالت ،قانون گذاران با تدوين مقررات ويژه ابتكاراتي را در زمينه مبارزه با بي‌تفاوتي اجتماعي اتخاذ نموده‌اند. در نتيجه پژوهش صورت گرفته مبرهن مي‌گردد قوانين كيفري ايران در اين خصوص داراي نواقص و خلاهايي است كه ضرورت بازنگري و اصلاح را با استفاده از تجربيات حقوق كيفري ديگر كشورها مي‌طلبد.

بدون چكيده