كليدواژه :
تجربه هاي ناگوار كودكي , سوء رفتار با كودك , افسردگي , اضطراب , خودكشي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي تجربه‌هاي ناگوار در روابط دوران كودكي، در خانواده و مدرسه، بر دانشجويان و تأثير آنها بر پيامدهاي منفي سلامتي‌شان (افسردگي، اضطراب، نگرش خودكشي و فكر جدي خودكشي در طول عمر) است.
مواد و روش‌ها: 524 دانشجوي كارشناسي 18 تا 28ساله با روش نمونه‌گيري چندمرحله‌اي از گروه‌هاي آموزشي علوم انساني، فني مهندسي و علوم پايه در دانشگاه تهران شركت كردند. ملاحظات اخلاقي توسط كميته اخلاق دانشگاه تهران تأييد شد. از HADS براي افسردگي و اضطراب (8≤)، يك پرسشنامه محقق‌ساخته براي تجربه‌هاي ناگوار در روابط دوران كودكي و دو تك‌سؤال براي نگرش خودكشي و فكر خودكشي استفاده شد. تجزيه‌وتحليل‌ها با Fisher’s exact و رگرسيون لجستيك دووجهي (تك‌متغيره و چندگانه) انجام گرفت.
يافته‌ها: 487 شركت‌كننده (59/2درصد دختر) با ميانگين سني 1/42±20/66 وارد تحليل‌ها شدند. 43/6درصد افسردگي، 69/6درصد اضطراب، 39/8درصد نگرش خودكشي و 37/9درصد فكر خودكشي را گزارش دادند كه به‌طورمعني‌داري در دختران بيشتر بود. عمده‌ترين تأثيرها بر اضطراب و متغيرهاي خودكشي بود. مهم‌ترين تجربه‌هاي تأثيرگذار شامل سوءرفتار عاطفي (بيشتر روي اضطراب،2/21برابر؛35/3-1/40=CI95%) فقدان عشق والدين (بيشتر روي اضطراب،2/01برابر؛ 3/31-1/22=CI95%)، غفلت (بيشتر روي اضطراب، 1/93برابر؛3/14-1/19=CI95%؛ و فكر خودكشي، 1/93برابر؛2/91-1/28=CI95%)، خشونت‌جسمي خانگي (بيشتر روي فكر خودكشي،1/91برابر؛2/94-1/24=CI95%)، طلاق/جدايي (بيشتر روي نگرش خودكشي،2/23برابر؛4/79-1/04=CI95%)، قرباني‌همسالان‌شدن (بيشتر روي اضطراب،1/60برابر؛2/69-0/95=CI95%؛ 0/1>P)، و سوءاستفاده‌‌ي جنسي جسماني (بيشتر روي نگرش خودكشي،1/78برابر؛2/97-1/07=CI95%) و غيرجسماني (بيشتر روي اضطراب،2/61برابر؛ 4/88-1/39=CI95%) بود. جنسيت دختر تأثير اين تجربه‌هاي ناگوار را بر پيامدها افزايش نسبي مي‌داد.
نتيجه‌گيري: پژوهش‌هاي طولي و شيوع‌شناختي در كشور لازم است. به پژوهشگران توصيه مي‌شود تعيين‌گرهاي اجتماعي ـ محيطي ايجادكننده تجربه‌هاي ناگوار در روابط دوران كودكي و تداوم تبعات آنها را بررسي كنند.
چكيده لاتين :
Background and Objective: The aim of this study was to evaluate the rate of adverse experiences in childhood experiences (relational ACEs) in family and
school settings, among university students, and investigate how they affect the
students’ negative health outcomes including depression, anxiety, suicidal attitude,
lifetime serious suicidal thought (LSST).
Methods: In this study, 524 students aged 18-28 years were selected via
multi-level sampling, from disciplines of humanities, engineering, and basic sciences
at University of Tehran. Ethical considerations were approved by Ethical
Committee of University of Tehran. HADS (≥8) for depression and anxiety, a
researcher-made questionnaire for relational ACEs, and two single-questions for
suicidal attitude and LSST, were employed. Analyzes were conducted using Exact
Fisher’s test and binary logistic regression (univariate and multiple).
Results: 487 participants (59.2% females) with mean age of 20.66±1.42 were
analyzed. Depression with 43.6% and anxiety with 69.6% were reported. Suicidal
attitude with 39.8% and LSST with 37.9% were reported, both of which were
significantly higher among females. Affected outcomes mainly included anxiety
and suicide variables. Major influential relational ACEs included emotional
abuse (mostly on anxiety, odds=2.21,95%CI=1.40-3.35), lack of love (mostly
on anxiety, odds=2.01, 95%CI=1.22-3.31), neglect (mostly on anxiety, odds=
1.93,95%CI=1.19-314; and LSST, odds=1.93, 95%CI=1.24-2.94), divorce/
separation (mostly on suicidal attitude, odds=2.23, 95%CI=1.04-4.79), peer victimization
(mostly on anxiety, odds=1.60,95%CI=0.95-2.69, P<0.10), and physical
(mostly on suicidal attitude, odds=1.78,95%CI=1.07-2.97) and non-physical
(mostly on anxiety, odds=2.61, 95%CI=1.39-4.88) sexual abuse. Female gender
contributed to the increased impact of relational ACEs on the outcomes. Conclusion: Findings emphasized a need for longitudinal and epidemiological
studies in the country. Further investigation on social-environmental determinants
contributing to development of ACEs and maintaining the consequences
are recommnded.
