تأثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به MS

The Effect of Acceptance and Commitment Therapy on Improvement of Quality of life in Patients with Multiple Sclerosis

زمينه و هدف: MS يك بيماري مزمن سيستم عصب مركزي است كه علائم جسماني و پيامدهاي روانشناختي آن منجر به كاهش كيفيت زندگي در مبتلايان مي گردد. هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به MS بود. مواد و روش­ها: روش پژوهش حاضر نيمه تجربي و طرح آن از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري كليه بيماران عضو انجمن MS شهر شيروان (50نفر) در سال 1396 بودند. نمونه پژوهش 30 نفر از افراد داوطلب بودند كه به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل، هر گروه 15 نفر، جايگزين شدند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه كيفيت زندگي بيماران MS بود كه قبل و بعد از مداخله توسط هر دو گروه تكميل گرديد. گروه آزمايش در 8 جلسه درمان پذيرش و تعهد شركت كردند و گروه كنترل هيچ گونه مداخله‌اي را دريافت نكردند. جهت تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش از روش تحليل كوواريانس استفاده شد. كليه تحليل ها با استفاده از نرم‌افزار 24/SPSS انجام شد. يافته­ ها: يافته‌ها نشان داد درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهبود كيفيت زندگي و ابعاد سلامت جسمي و سلامت ذهني گروه آزمايش تاثير معني دار دارد (0/001>p). نتيجه ­گيري: نتايج بدست آمده نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد منجر به بهبود كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به MS مي‌شود؛ بنابراين، پيشنهاد مي‌شود در كنار درمان‌هاي پزشكي، از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به منظور بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به MS استفاده كرد.

Background and Objective: Multiple Sclerosis (MS) is a chronic disease of the central nervous system, which leads to a decrease in the quality of life due to its physical symptoms and psychological consequences. The purpose of this study was to investigate the effect of acceptance and commitment therapy (ACT) on improving the quality of life of patients with Multiple Sclerosis. Materials and Methods:The research method was semi-experimental using pretest-posttest and comparing with the control group. The study population consisted of all members of Shirvan city multiple sclerosis association (N=50) in 2017. The sample consisted of 26 volunteers who were randomly assigned to two experimental and control groups (for each group 10 subject). Data gathering instrument was Multiple Sclerosis Quality of Life-54 (MSQOL-54) questionnaire completed by the both groups before and after the intervention. Experiment group participated in 8 sessions of ACT and the control group did not receive any intervention. Covariance analysis method was used to analyze data. All analyzes were performed using SPSS-24. Results: ACT had a significant effect on improving the quality of life and dimensions of physical and mental health in the experimental group (p<0.001). Conclusion: ACT improved the quality of life in MS patients; therefore, it is suggested to use ACT to improve the quality of life of patients with MS in addition to medical treatments.