امكانسنجي توسعه منطقه اي: مطالعه موردي پهنه استانهاي مرزي ايران و تركيه

يكي از مهمترين موضوعاتي كه در عصر جهاني شدن داراي اولويت است، نحوه تعامل منطقه اي كشورهاي در سطح بين الملل محسوب مي شود به طوري كه در بسياري از كشورهاي جهان تلاش مي نمايند تا از طريق ايجاد بسترهاي مناسب همكاري با ديگر كشورها اقتصاد خود را رونق داده و به پايداري آن اقدام كنند. از اين نظر در هزاره سوم نه تنها موضوع جهاني شدن اقتصاد در قالب يك شبكه جهاني از اهم مفاهيم محسوب مي گردد بلكه از قبل آن تعاملات في مابين و حتي تاثيرات متقابل فرهنگها نيز نمود بارزي از شاخصه هاي جهاني شدن است. استان آذربايجان غربي و استانهاي واقع در شرق تركيه كه در همسايگي ايران قرار دارند با داشتن توانمنديهاي بالاي گردشگري، تاريخي، محيطي و... حائز بالاترين اهميت بوده و با توجه به ويژگيهاي تشابهات ديني، اجتماعي، فرهنگي، تاريخي و برخورداري از توانمنديهاي اقتصادي مي توانند در قالب تعامل في مابين در اقتصاد پايدار منطقه نقش مهمي ايفا نمايند. در اين مقاله، با روش توصيفي- تحليلي و با استفاده از مدل هاي تركيبي SWOT وAHP ، اهميت و اولويت عوامل موثر در پهنه استان هاي آذربايجان غربي و استانهاي شرق كشور تركيه شناسايي و با بررسي روابط آنها عوامل رتبه بندي و در قالب مدلها ارائه شده است. براساس نتايج پژوهش، پهنه مربوطه داراي توانمنديهاي بالقوه بوده اما ضعف تسهيلات، امكانات و خدمات و زيربنايي، باعث شده است كه اين منطقه در پويايي اقتصاد و توسعه منطقه اي نتوانند عملكرد چندان موفقي داشته باشند.