كليدواژه :
بيانيه‌ي گام دوم , معنويت‌گرايي , كنش سياسي , معنويت انقلابي , انقلاب اسلامي
چكيده فارسي :
هدف پژوهش حاضر بررسي ميزان انعكاس كنش سياسي در معنويت مبتني‌بر گفتمان انقلاب اسلامي است. به‌اين‌منظور با شاخص قراردادن تعريف معنويت در بيانيه‌ي گام دوم و تكميل مولفه‌هاي آن با كمك ساير بيانات مقام معظم رهبري، چارچوبي نظري براي شناسايي مكتوبات فارسي مطالعات معنويت در گفتمان انقلاب اسلامي ارائه شده است. اين مكتوبات به دو بخش قابل تقسيم است: "مكتوبات گفتمان مركزي" و "مكتوبات نقد جريان‌هاي رقيب". نحوه‌ي بازنمايي دال‌هاي زباني حاكي از كنش سياسي در اين مكتوبات نيز بررسي شده است. اين دال‌هاي زباني در مطالعات معنويت به زبان فارسي كه حول تعريف معنويت در گفتمان انقلاب اسلامي و مفهوم‌سازي‌هاي اين گفتمان حول شاخصه‌هاي "معنويت انقلابي" شكل گرفته‌اند، حكايت از كنش‌هاي سياسي خاصي در معنويت‌گرايي دارند. رئوس اين كنش‌ها در وجه فعال (كنشي) آن عبارتند از: استكبار‌ستيزي، عدالت‌خواهي، شهادت‌طلبي و تمدن‌سازي. دال‌هاي حاكي از اين كنش‌هاي فعال نيز عبارتند از: معنويت جهادي، تمدن‌ساز، عدالت‌خواه، انقلابي، حماسي، رهايي‌بخش از سلطه، شهادت‌طلبانه و پيشرفت‌گرا. دال‌هاي زباني حاكي از كنش‌گري سياسي منفعل (واكنشي) در ادبيات توليدشده در نقد گفتمان رقيب نيز عبارتند از: معنويت امريكايي، صهيونيستي، وارداتي، استكباري، نظامي، سرمايه‌دارانه و مصرفي.
چكيده لاتين :
The purpose of the present study is to investigate the reflection of political action on spirituality based on the discourse of the Islamic Revolution. To this end, a theoretical framework for identifying Persian literature on the studies of spirituality in the discourse of the Islamic Revolution is presented by indexing the definition of spirituality in the second step statement and completing its components with the help of other statements of the Supreme Leader. These writings can be divided into two parts: "Central Discourse Writings" and "Criticisms of Criticisms of Competitive Currents". The way the slabs represent the political action in these letters is also examined. These linguistic signifiers in the studies of spirituality in Persian that have developed around the definition of spirituality in the discourse of the Islamic Revolution and the implications of this discourse around the features of "revolutionary spirituality" indicate specific political actions in spirituality. The outlines of these actions in their active form are arrogance, justice seeking, martyrdom, and civilization. Signs of these active actions include: jihadi spirituality, civilization, justice, revolutionary, epic, liberation from domination, martyrdom, and progressiveism. Linguistic evidence of passive (reactive) political activism in the literature produced in the critique of competing discourse also includes American, Zionist, imported, arrogant, military, capitalist and consumerist.
