طراحي واعتبار سنجي الگوي آموزش معكوس درس كارآفريني و اثر بخشي آن بر يادگيري خود راهبر و يادگيري مشاركتي

هدف از اجراي تحقيق حاضر، تعيين تأثير روش يادگيري معكوس بر يادگيري خود راهبر در درس كارآفريني بوده است. اين پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بوده است. جامعه‌ي آماري اين تحقيق ، شامل كليه‌ي دانشجويان در دوره‌ي كارشناسي رشته‌ي حسابداري دانشگاه آزاد اسلامي واحد يادگار امام (ره) تهران در سال تحصيلي 97-1396 بوده است. براي نمونه‌گيري، از ميان دانشجويان دوره‌ي كارشناسي رشته‌ي حسابداري دانشگاه آزاد اسلامي واحد يادگار امام 150 نفر به‌صورت تصادفي انتخاب شده است. سپس قبل از اجراي آموزش درس كارآفريني به روش يادگيري معكوس و پس از آموزش، پرسشنامه‌ي يادگيري خود راهبر ويليامسون (2007) كه در 5 مؤلفه و 60 گويه (تفكيك مؤلفه‌ها عبارت است از :آگاهي، راهبردهاي يادگيري ،فعاليت‌هاي يادگيري، ارزشيابي و مهارت‌هاي بين فردي) ساخته شده است بر روي همه آن‌ها اجرا شده است. به‌طوركلي نتايج تحقيق نشان مي‌دهد، بين ميانگين‌هاي نمرات گروه آزمايش و گروه گواه در خصوص تأثير روش يادگيري معكوس بر يادگيري خود راهبر دانشجويان در درس كارآفريني در مرحله پس‌آزمون تفاوت معناداري وجود دارد ( 0.01p<).

اين مقاله فاقد چكيده لاتين است.