بررسي تاثير ايمونوادجوانتي ميكروپارتيك لهاي كيتين بر ميزان IgG1 و IgG2a سرمي در ايمونيزاسيون موش هاي BALB/c عليه عفونت ليشمانيا ماژور

Study of the Immune Adjuvant Effect of Chitin Microparticles on Plasma Levels of IgG1 and IgG2a during Immunization against Leishmania Infection in BALB/c mice

سابقه وهدف: گزارش هايي درباره قابليت ميكروپارتيكل هاي كيتين در تعديل پاس خهاي TH1 و TH2 با توجه به اندازه ذرات و مسير تجويز آن وجود دارد. هدف از انجام اين مطالعه بررسي آثار ايمونوادجوانتي ميكروپارتيكل هاي كيتين با اندازه كمتر از 40 ميكرون به عنوان ادجوانت در واكسيناسيون عليه ليشمانيا ماژور براي پيشگيري از بيماري ليشمانيازيس در مو شهاي BALB/c با سنجش IgG1 )نماد TH2 ( و IgG2a )نماد TH1 ( بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي گروه هاي مختلف اعم از تست و گواه كه هر گروه شامل شش سر از مو شهاي BALB/c بود، به شيوه زير جلدي سه مرتبه با فاصله 21 روز با لايزيت انگل يا مخلوط لايزيت و ميكروپارتيكل كيتين ايمونيزه شدند. سه هفته بعد از آخرين ايمونيزاسيون، بررسي نتيجه ايمونيزاسيون و تعيين ايزوتايپ ايمونوگلوبوليني با استفاده از خون گيري از چشم و آزمايش الايزا انجام شد، سپس تعداد 2×105 پروماستيگوت فاز ايستايي انگل به قاعده دم موش ها تزريق شد و بعد در مدت هشت هفته زمان بروز زخم و وسعت آن تحت نظر قرار گرفته شد. در پايان هفته هشتم مجدد خون گيري از چشم براي سنجش IgG1 و IgG2a انجام شد، سپس مو شها قرباني شدند و غدد لمفاوي آن ها جهت تع يين بار انگلي به روش ميكروتيتراسيون ) LDA ( جدا شد. يافته ها: در موش هاي گروه ايمونيزه شده با لايزيت انگل و ميكروپارتيكل هاي كيتين در مقايسه با گروه غيرايمونيزه زمان شروع زخم پس از چالش با انگل به تعويق افتاده بود و همچنين وسعت زخم ايجاد شده ( P≤0.007 ) و ميزان بار انگلي( 3.9±0.41 Vs.5.8±0.82 Log(Parasites per lymph node)] (P≤0.05 )] به صورت معناداري كاهش يافته بود. نتيجه سنجش IgG1 و IgG2a سرمي نشان داد كه ايمونيزاسيون با ميكروپارتيكل هاي كيتين زمينه ساز كاهش معنادار سطح سرمي I gG1 قبل( P≤0.001 ) و بعد ( P≤0.014 ) از چالش شده ولي بر ميزان سرمي IgG2a اثرگذار نبوده است. نتيج هگيري: در ايمونيزاسيون با ميكروپارتيكل هاي كيتين به همراه لايزيت انگل پاس خهاي IgG1 به صورت معنادار مهار شده بود، به اين سبب به نظر م يرسد ميكروپارتيكل هاي كيتين قادر به فروتنظيمي پاسخ هاي آسيب زاي TH2 ايجاد شده در عفونت ليشمانيا هستند.

Background: There are reports on the ability of chitin microparticles to modulate the TH1 and TH2 responses, depending on the size and administration route. The purpose of the present study was to investigate the immunoadjuvant effects of the small-sized (less than 40 microns) chitin microparticles (CMP) in vaccination against Leishmania major for preventing leishmaniasis in BALB /c mice by determining IgG1 and IgG2a. Methods: BALB⁄c mice in test and control groups (6 mice per group), during 21 days were immunized subcutaneously three times with soluble Leishmania antigens (SLA) or SLA/CMP. Three weeks after the last immunization, blood sampling was performed and immunoglobulin isotype was determined using ELISA. Then 2 × 105 L. major promastigotes were injected into the base of the tail of the mice. Next, onset and size of the lesions were measured in each group. In the eighth week, blood samples were obtained from the eye for evaluation of IgG1 and IgG2a level and then the mice were sacrificed and their lymph nodes were isolated to determine the parasitic burden using Limiting dilution assay (LDA). Results: The SLA / CMP-immunized mice in compared to the non-immunization group, the onset of the wound were postponed and the parasitic load [(0.41±3.9 Vs.0.82±5.8 Log (Parasites per lymph node)] (P≤0.05) and the extended area of the wound (P≤0.007) were significantly decreased. The results of the serum IgG1 and IgG2a assay showed that immunization by chitin microparticles caused significant decrease in the serum IgG1 level before (P≤0.001) and after (P≤0.014) the challenge but not IgG2a. Conclusion: Co-administration of CMP/SLA cause significant inhibition of IgG1 responses. It seems that CMP could downregulate unbridled TH2 response in Leishmania infection.