عنوان مقاله :
بيان نوستالژيك حسين پناهي
عنوان به زبان ديگر :
بدون عنوان
پديد آورندگان :
يوسفي، عظيم دانشگاه آزاد اسلامي، واحد شهركرد، شهركرد، ايران , آذر، محمد حكيم دانشگاه آزاد اسلامي، واحد شهركرد، شهركرد، ايران , نيكخواه، مظاهر دانشگاه آزاد اسلامي، واحد شهركرد، شهركرد، ايران
كليدواژه :
نوستالژي , غم غربت , حسين پناهي , شعر معاصر
چكيده فارسي :
نوستالژي يا غم غربت از مباحث مرتبط با روان‌شناسي است كه آن را حسرت شيرين و تقابل زمان حال با گذشته‌ها دانسته‌اند. نوستالژي، تاريخي به قدمت هبوط آدم(ع) دارد و از ديرباز درون‌مايه بسياري از آثار ادبي را شامل است. نوستالژي و غم غربت در كنار مضاميني نظير حسرتِ بازگشت به دوران كودكي، يادآوري مهر مادري، ياد وطن و توجه به آداب‌ورسوم و آيين‌هاي بومي محلي و فرهنگ‌عامه، وقتي در ادبيات در تقابل با زندگي شهرنشيني و يأس و تنهايي جهان مدرن قرار مي‌گيرد، برجستگي خاصي به شعر و نثر مي‌دهد. حسين پناهي هنرمندي نوستالژي‌گراست. از مهم‌ترين ويژگي‌هاي هنر او بيان نوستالژيك شعر و نثر اوست. پژوهش حاضر به بررسي بيان نوستالژيك شعر حسين پناهي مي‌پردازد و در پايان به اين نتيجه مي‌رسد كه غم غربت جان‌مايه شعر پناهي است و زيستن او در تهران به‌نوعي براي او اسارتي اجباري بوده است. روش اين پژوهش تحليلي- توصيفي و از نوع كيفي است و به بررسي جنبه‌هاي نوستالژي در شعر و انديشه حسين پناهي مي‌پردازد.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي نقد ادبي و سبك شناسي
