كليدواژه :
وضعيت تأهل , سالمند , تنها زيستي , ايران , سن , محل سكونت
چكيده فارسي :
مقدمه: در اين مطالعه الگو و روند تنهازيستي سالمندان در طول پنج دوره سرشماري گذشته در ايران بررسي گرديده و سپس ويژگيهاي افراد سالمند تنها توصيف شده است. همچنين تعيين شد كه تا چه حد ويژگيهاي اجتماعي، اقتصادي و جمعيتي مربوط به تنها زيستي سالمندان است. اين يافته ها نه تنها اطلاعاتي در مورد پويايي ترتيبات زندگي ارائه ميدهد، بلكه شواهدي در مورد تغييرات زندگي خانوادگي در ايران را فراهم ميآورد.
مواد و روش كار: داده ها از " نتايج منتشر شده سرشماري عمومي نفوس و مسكن (1365، 1375، 1385، 1390 و 1395)" و ديگري "داده هاي فردي 2 درصد سرشماري سال 1395" استخراج شده است. به منظور بررسي اهميت نسبي همبسته هاي متفاوت تنها زيستي سالمندان، مجموعه اي از مدلهاي رگرسيون لوجستيك با استفاده از نرم افزار STATA براي دادههاي فردي سرشماري 1395 به كار برده شد.
يافته ها: نسبت سالمنداني كه در سالهاي 1385،1375،1365، 1390 و 1395 تنها زندگي مي كردند، به ترتيب برابر با 1/9، 0/9، 9/10، 5/14 و 9/14 درصد بود. تنهازيستي با سكونت در شهر، مرد بودن، تحصيلات (راهنمايي يا متوسطه)، بيوه بودن، طلاق، ازدواج نكردن، داراي درآمد بدون كار، ساير فعاليتها، خانه داري، سن 69-60 و سن 79-70 مرتبط است. همچنين متغيرهاي وارد شده در تحليل، قادر به تبيين 43 درصد از تغييرات تنها زيستي سالمندان در كل نمونه بود (مردان 48 درصد و زنان 35 درصد).
بحث و نتيجه گيري: در صورت تداوم افزايش تنها زيستي سالمندان و نبود سازمانهاي حمايت كننده، شرايط دشوارتري براي آنان در آينده ايجاد خواهد شد. پس با توجه به آسيب پذير بودن سالمنداني كه تنها زندگي ميكنند، مخصوصاً با افزايش سن، نياز به سياست گذاري و داشتن برنامه ريزي براي ايجاد مراكز رسمي مراقبت از سالمنداني كه تنها زندگي ميكنند و شبكه حمايت خانوادگي ندارند، بيشتر است
چكيده لاتين :
Objective (s): This study examined the pattern and trend of living alone among elderly during the last five censuses in Iran.
Methods: Data were obtained from two main sources: published Iranian population and housing census (1986, 1996, 2006, 2011 and 2016), and the individual data of 2% census in 2016. Then the characteristics of the sole elderly are described and the extent to which living alone is related to socioeconomic and demographic characteristics is determined. In order to investigate the relative importance of different correlates of the elderly living alone, a set of logistic regression models using STATA software for individual data of 2016 census has been used.
Results: The proportion of the elderly who lived alone was 13.9%, 9.9%, 9.9%, 14.5%, and 14.9% in 1986, 1996, 2006, 2011 and 2016 respectively. Living alone was associated with residence in urban, being male, having a secondary and high school education, being widowed, divorced, single, being housewife, having income with no job, age 60-69, and age 70-79. The variables included in the analysis were able to explain 43% of the variation in living alone in the whole sample (48% for men and 35% for women).
Conclusion: In Iran, living alone increased with age, life in urban areas, being a woman, being single, divorced, widowhood, being low educated, housekeeper and unemployment. If the ageing and the lack of supporting organizations continue to increase, then more difficult conditions will be created for elderly the future. Thus, considering the vulnerability of elderly people who live alone, the need for more appropriate policy and planning is required.
