عنوان مقاله :
مقايسه ميزان عناصر سنگين و جذب هفتگي آن در برنج مصرفي توليد شده در مناطق مختلف استان گيلان
عنوان به زبان ديگر :
Comparison of the concentration of heavy elements and their weekly absorption in consumed rice planted in different regions of Guilan province
پديد آورندگان :
وهاجي، ندا دانشگاه آزاد اسلامي لاهيجان، ايران , طايفه، ماندانا دانشگاه آزاد اسلامي لاهيجان، ايران - دانشكده كشاورزي , صادقي، مصطفي دانشگاه آزاد اسلامي لاهيجان، ايران - گروه مهندسي زراعت و اصلاح نباتات
كليدواژه :
فلزات سنگين , برنج , آلودگي غذايي , كادميوم , سرب , كروم , نيكل
چكيده فارسي :
مقدمه: آلودگي برنج به فلزات سنگين و ورود آن به زنجيره غذايي مي‌تواند صدمات جبران ناپذيري بر سلامت مردم و محيط زيست داشته باشد. هدف از اين مطالعه مقايسه ميزان عناصر سنگين و جذب هفتگي آن در برنج مصرفي توليد شده در مناطق مختلف استان گيلان بود.
روش بررسي: نمونه‌هاي برنج هاشمي توليدي در شاليزارهاي 9 منطقه استان گيلان انتخاب شدند. جهت تعيين ميزان آلودگي برنج به فلزات سنگين با استفاده از دستگاه طيف سنجي جرمي پلاسماي القايي (ICP-MS) استفاده شد. تجزيه واريانس يك طرفه و مقايسه ميانگين بر اساس آزمون دانكن در سطح احتمال 5% براي 9 منطقه به همراه گروه كنترل (10 تيمار) در سه تكرار براي عناصر كادميوم، سرب، نيكل و كروم انجام گرفت.
يافته‌ها : نتايج حاصل از تجزيه واريانس بيانگر اختلاف معني‌دار بين مناطق مورد بررسي از نظر ميزان غلظت فلزات سنگين اندازه‌گيري شده و همچنين اختلاف معني‌دار با كنترل بود. سرب در تمامي مناطق از حد مجاز ( ppm0/2) بيشتر بود. فلز كروم به جز در مناطق رودسر، كوده و كومله در بقيه مناطق از حد مجاز (ppm 1) بيشتر بود. فلز نيكل در دو منطقه رشت و شاندرمن از حد مجاز(ppm 0/6) بيشتر بود. فلز كادميوم در تمامي مناطق از حد مجاز (ppm0/1) كمتر بود. مقادير اندازه‌گيري شده همه فلزات سنگين مورد مطالعه در حد مجاز دريافت هفتگي قابل تحمل (PTWI) براي انسان بر اساس استاندارد FAO/WHO بوده است.
بحث و نتيجه‌گيري: اگرچه ميزان دريافت هفتگي قابل تحمل فلزات سنگين مورد ارزيابي براي انسان از طريق مصرف برنج در تحقيق حاضر از حد مجاز بالاتر نيست، اما مصرف ساير مواد غذايي آلوده به عناصر سنگين به همراه برنج مي‌تواند قابل ملاحظه و اثرات جبران ناپذيري داشته باشد.
چكيده لاتين :
Background: Contamination of rice with heavy metals and its entry into the food chain can cause irreparable damage to human health and the environment. The purpose of this study was to compare the concentration of heavy elements and their weekly absorption in consumed rice which has produced in different regions of Guilan province.
Materials and methods: In this study, Hashemi rice samples were in nine areas of Guilan province. To determine the level of contamination of rice to heavy metals, an induced plasma mass spectrometry device (ICP-MS) was utilized. One-way analysis of variance and the mean comparison based on Duncan test at 5% probability were carried out level for nine areas with control group (10 treatments) in three replications for the elements cadmium, lead, nickel, and chromium.
Results: There was a significant difference among the studied areas in terms of concentration of heavy metals as well as a significant difference with control. In all areas, lead was higher than the permitted level (0.2ppm). Except for Rudsar, Kudeh, and Kumeleh, chromium was higher than the permitted limit (1ppm). The concentration of nickel in Rasht and Shanderman was higher than the limit value (0.6ppm). Cadmium was lower than permitted value (0.1 ppm) in all areas. It should be noted that based on the FAO/WHO standard, the measured values of all studied metals were tolerable for human in the permissible weekly level.
Conclusion: Although tolerable weekly intake of evaluated metals by people through rice consumption was not higher than the permitted value, the consumption of other contaminated foods with heavy elements along with rice may lead to significant and irreparable effects.
