مكانيسم‌هاي مولكولي و ژنتيكيِ سازش‌هاي فيزيولوژيك در بوميان ساكن ارتفاعات بالا

Molecular and genetic mechanisms of physiological adaptations in high- altitude natives

خصوصيات فيزيولوژيك ناشي از سازش به هايپوكسي مزمن، به بوميان ساكن ارتفاعات بالا كمك مي‌كند تا بر محدوديت‌هاي اكسيژن غلبه كنند. اثرات حفاظتي ارتفاعات بالا در مطالعات آزمايشگاهي نيز با استفاده از مدل هايپوكسي اطاقك هايپوبار تأييد شده است. فاكتورهاي متعددي در ارتباط با مكانيسم‌هاي مولكولي اثرات حفاظتي هايپوكسي مزمن معرفي شده‌اند. مطالعات انجام شده در دهه گذشته و مطالعات ژنومي اخير، يك مبناي ژنتيكي براي سازگاري‌هاي ايجاد شده در اين مناطق، بيان نمودند. همچنين مشخص شده الگوهاي تغييرات ژنتيكي در ميان جمعيت‌هاي اصلي ساكن در ارتفاعات بالا، متفاوت است. اين مقاله، مروري بر سازش‌هاي فيزيولوژيك به هايپوكسي مزمن و مكانيسم‌هاي مولكولي و ژنتيكي آن است.

Physiological properties of adaptation to chronic hypoxia can help the high-altitude natives to overcome oxygen limitations. The protective effects of high altitudes have also been confirmed in experimental studies using the hypobaric chamber. Many factors have been introduced about molecular mechanisms of the protective effects of chronic hypoxia. Studies in the past decades and recent genomic studies have suggested a genetic basis for these physiological adaptations in these areas. It is also known that patterns of genetic variations are different among major populations of high altitudes. This article is a review of the physiological adaptations to chronic hypoxia and its molecular and genetic mechanisms.