زيبايي شناسي تقابل هاي دوگانه در غزليات عطار

The aesthetics double contrasts in Attar''''s sonnets

گرچه زيبايي و زيبايي شناسي از روزگاران كهن با عناوين گوناگون، ميان ملل مختلف مطرح بوده است، اما پيشينه علمي آن به اوايل سده هجدهم باز مي گردد. با وجود ملاك هاي گوناگون زيبايي شناسي، اغلب زيبا شناسان بر زيبايي شعر به عنوان يك هنر متعالي هم عقيده اند. در اين ميان، غزليات عطار نيز از اين قاعده مستثني نيست و بخش عمده اي از زيبايي هاي آن در كاربرد هنري تقابل ها است. در تقابل كلماتي كه از لحاظ مفهوم با هم در تناقض اند، ابزار زيبايي و معرفت قرار مي گيرند. از اين رو مي توان تقابل هاي غزل هاي عطار را با تكيه بر اصول علم بيان و بديع بررسي نمود. نتيجه اين بحث نشان مي دهد گسترده ترين نمايش تقابل هاي عطار در علم بيان، در ساختار تشبيه نموده شده كه دليل آن ملموس و حسي نمودن تجربه هاي عرفاني است و كمترين بسامد از آن استعاره است. در حوزه فن بديع، گذشته از تضاد كه بيش ترين كاربرد را دارد، به جهت عرفاني بودن زبان عطار، پارادوكس هم مورد توجه او بوده است. در اين ميان، تلميح نيز كمترين آن را دارد. داده هاي پژوهش به شيوه كتابخانه اي فراهم آمده و با روش تحليلي و توصيفي پردازش شده است

Though, the aesthetics and beauty had existed with various title between different people, But its scientific history returns to early 18th century. despite various criterion aesthetics Most beautiful researchers agree on beauty of poem as great art. Attar''s sonnets isn’t Exemption from this rule. art usage contrasts constitute most Attar''s sonnets.in contrasts Contradictory words are doodad beauty and cognitionand. then we can assess Attar''s sonnets By eloquence & rhetorice. results of this article show that simile is the broadest arrangement In eloquence becuae Attar wants to show his gnostic experiecc and metaphor has less Frequency. in the realm of rhetorice, paradox has high frequency for his gnostic language. an‎d allusion has less frequency in Attar''s sonnets, too. research data have been collected by Library style and have been processed by analytical and descriptive methods.