تحليل استعاري آب و آيينه در اشعار بيدل

Metaphor Analysis of Water and Mirror in Bidel’s Poems

نقطه اوج سبك هندي و باعث باليدن اين سبك، تلاش ها و تصاوير خلاقانه بيدل دهلوي است كه منجر به پيدايش انواع استعاره ها در اشعار وي شده است كه در بسياري موارد اين استعاره ها بسيار دور از ذهن و كاملا بديع هستند و به جرات مي توان گفت جز در اشعار وي نمي توان در اشعار ساير شاعران يافت. سبك هندي از قرن يازدهم با صايب تبريزي در ايران و بيدل دهلوي در هندوستان شكل گرفته است؛ در اين ميان مي توان بيدل را شهسوار سخن پارسي در قلمرو زبان فارسي در خارج از ايران دانست. در اين مقاله تلاش نگارندگان بر اين است كه آب و آيينه را به عنوان دو مورد از موتيوهاي پركاربرد شعري بيدل به همراه برخي استعاره ها و تركيبات بديع و تازه ساخته شده از آن ها توسط اين نادره مرد غريب گو بيشتر تشريح نمايند تا مطالعه اشعار و درك معاني عميق فلسفي و عرفاني او براي دوست دارانش قدري آسان تر شود و با پرده برداري از ابهامات و پيچيدگي هاي زباني او كه ناشي از اين نوع تركيبات و تفكرات است حلاوت اشعار اين نماينده تمام عيار اسلوب هندي را بيش از پيش به كام خوانندگان اشعارش برساند و غبار از چهره اين گوهر درخشان بزدايد و ارزش اشعار او را بار ديگر متذكر شود.

The culmination of Indian Style and the cause of its growth refer back to the efforts and creative images as set forth by Bidel Dehlavi, leading to the genesis of various kinds of metaphors in his poetry, in which cases these metaphors are inconceivable and original so that one can dare to say that they are not found in some other poetries. The Indian style was formed by Saib Tabrizi in Iran in the eleventh century and Bidel Dehlavi in India in which one can call Bidel as the knight of Persian language in Persian speaking territories overseas. This paper endeavors to give further explanations on water and mirror as the two highly applied motives in Bidel’s poetry along with some metaphors and their original combinations by such a rare stranger so that the study of his poetry and the profound philosophical and mystical meanings could become easier to some extent, and by unveiling the ambiguities and sophistications of his language that stemmed from these combinations and thoughts, the mellifluousness of his poetry as the full-fledged representative of the Indian style poetry could be transferred to his readers more than ever, dusting the surface of this brilliant gem, and remind the value of his poems once more.