طراحي برنامه همكاري بخش دولتي و خصوصي در پيشگيري و كنترل بيماري سل كشور جمهوري اسلامي ايران با استفاده از الگوي بازاريابي اجتماعي

Designing A Public-Private Mixed Program for Control of Tuberculosis in Islamic Republic of Iran Using Social Marketing Method

مقدمه و اهداف: بازاريابي اجتماعي روشي است كه بر اساس شناسايي نيازها و خواسته‌هاي مخاطب، تعيين مولفه‌هاي بازار رفتاري با استفاده از نتايج پژوهش تكويني عمل مي‌نمايد. درگير كردن بخش خصوصي در برنامه مبارزه با سل با استفاده از بازاريابي اجتماعي تابه‌حال انجام‌نشده است. اين مطالعه به طراحي برنامه Public-Private Mix (PPM) با استفاده از بازاريابي اجتماعي مي‌پردازد. روش كار: اين مطالعه به‌صورت كيفي و با استفاده از بحث متمركز گروهي با 6 گروه مختلف شامل پزشكان هماهنگ‌كننده سل، پزشكان متخصصين رشته‌هاي مختلف بخش خصوصي و مديران آزمايشگاه‌هاي بخش خصوصي و بيمارستان‌هاي منتخب كشور و شهرستان كرج در سال 1392 انجام شد و اجزاي برنامه PPM بر اساس آن مشخص گرديد. يافته‌ها: اغلب شركت‌كنندگان معتقد بودند كه مشاركت بخش خصوصي در برنامه كشوري سل با مشكلات مهمي روبروست. فقدان فرايند مشخص و تعريف‌شده براي ارتباط با بخش خصوصي، فقدان بستر مناسب، فقدان ابزار مناسب براي نظارت، عدم تمكين بخش خصوصي، عدم آشنايي بخش خصوصي با پروتكل‌هاي برنامه‌هاي كشوري سل، عدم وجود اقدامات تشويقي و تنبيهي مناسب، عدم دريافت بازخورد مناسب توسط بخش خصوصي و انحصارطلبي در آزمايشگاه‌ها از موارد ذكرشده در اين مطالعه بود. نتيجه‌گيري: براي اجراي برنامه PPM در برنامه كنترل سل لازم است آزمايشگاه‌ها به‌صورت داوطلبانه و وارد برنامه شوند. يك بسته اطلاع‌رساني و تشويقي فراهم شود كه در آن آموزش‌هاي مؤثر و كم‌حجم، پس‌خوراندها و احترام به بخش خصوصي گنجانده‌شده باشد.

Background and Objectives: Social marketing is a method that acts through identifying the needs and demands of the audience and specifying the components of the behavioral market using the results of developmental research. So far, social marketing has not been used to involve the private sector in the tuberculosis (TB) control program. The aim of this study was to design a Public-Private Mix (PPM) program using social marketing. Methods: This qualitative study was conducted using focused group discussions (FGD) with six different groups, including tuberculosis coordinator physicians, specialists from different fields in the private section, and managers of selected private laboratories and hospitals in Karaj in 2013 and the components of the PPM program were determined according to the results of the qualitative study. Results: Most of the participants believed that participation of the private sector in the TB program was associated with significant challenges, including the lack of a well-defined process for communicating with the private sector, lack of a suitable platform, lack of appropriate monitoring tools, private sector’s lack of compliance, private sector’s lack of familiarity with national TB program protocols, lack of appropriate incentive and punitive measures, lack of appropriate feedback to the private sector, and monopoly in laboratories. Conclusion: To run PPM in the TB program, it is necessary to involve laboratories in the program voluntarily. It is also essential to provide an informational and incentive package containing effective and low-volume tutorials; the package should facilitate feedback and promote respect for the private sector.