بررسي اقليم گردشگري استان كرمانشاه با استفاده از شاخص‌هاي دماي معادل فيزيولوژيك (PET) و اقليم آسايش گردشگري (TCI)

ﯾﮑﯽ از ﻧﯿﺎزﻫﺎي اﺳﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪيﻫﺎي ﮔﺮدﺷﮕﺮي ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘـﻪ، اﻗﻠـﯿﻢ ﻣﻨﺎﺳـﺐ ﮔﺮدﺷﮕﺮي ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞﻫﺎي ﮔﺮدﺷـﮕﺮي، ﻧﯿﺎزﻣﻨـﺪ ارزﯾـﺎﺑﯽ اﻗﻠـﯿﻢ آﺳـﺎﯾﺶ ﺑـﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روشﻫﺎي ﻋﻠﻤﯽ ﻣﻮرد ﻗﺒﻮل اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪﻃﻮر ﺳﯿﺴـﺘﻤﺎﺗﯿﮏ ﺗـﺄﺛﯿﺮ ﻋﻨﺎﺻـﺮ اﻗﻠﯿﻤـﯽ ﺑـﺮ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﮔﺮدﺷﮕﺮان را ﻣﺸﺨﺺ ﺳﺎزد. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺿﺮورت، در ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿـﺮ ﺑـﻪ ﺑﺮرﺳـﯽ اﻗﻠﯿﻢ ﮔﺮدﺷﮕﺮي اﺳﺘﺎن ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎه ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دو ﺷﺎﺧﺺ دﻣﺎي ﻣﻌﺎدل ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژﯾﮏ و ﺷـﺎﺧﺺ آﺳﺎﯾﺶ اﻗﻠﯿﻤﯽ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ. اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ؛ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﺤﻠﯿﻞ اﻟﮕﻮي ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﯽ زﻣﺎﻧﯽ و ﻣﮑﺎﻧﯽ ﻣﻘـﺎدﯾﺮ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪه ﺑﺮاي اﯾـﻦ دو ﺷـﺎﺧﺺ؛ ﺑـﻪﻣﻨﻈﻮر ارزﯾـﺎﺑﯽ اﻗﻠـﯿﻢ آﺳـﺎﯾﺶ در ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪرﯾﺰيﻫﺎي ﮔﺮدﺷﮕﺮي ﺑﻪوﯾﮋه ﮔﺮدﺷﮕﺮي ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺪﯾﻦﻣﻨﻈﻮر از دادهﻫﺎي 10 اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻫﻮاﺷﻨﺎﺳـﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ دﻣﺎي ﻫﻮا )ﻣﺘﻮﺳﻂ و ﺣﺪاﮐﺜﺮ دﻣﺎي روزاﻧـﻪ(، ﻓﺸـﺎر ﺑﺨـﺎر، رﻃﻮﺑـﺖ ﻧﺴـﺒﯽ )ﻣﺘﻮﺳـﻂ و ﺣﺪاﻗﻞ روزاﻧﻪ(، ﻣﺘﻮﺳﻂ رﻃﻮﺑﺖ ﻧﺴﺒﯽ روزاﻧﻪ، ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎد، ﻣﯿﺰان اﺑﺮﻧﺎﮐﯽ، ﺑﺎرش، ﮐﻞ ﺳﺎﻋﺖﻫـﺎي آﻓﺘﺎﺑﯽ و ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎد ﻃﯽ ﺑﺎزه زﻣـﺎﻧﯽ 16 ﺳـﺎﻟﻪ )1396-1380( ﺑـﻮده اﺳـﺖ؛ اﺳـﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ. ﭘﺲ از آﻣﺎده ﮐﺮدن دادهﻫﺎ، آﻣﺎره ﮐﻠﻤﻮﮔﺮوف - اﺳﻤﯿﺮﻧﻮف ﺑﺮاي آزﻣﻮن ﻧﺮﻣﺎل ﺑﻮدن آنﻫـﺎ ﺑﮑﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ. ﺗﻌﯿﯿﻦ ﭘﺮاﮐﻨﺶﻫﺎي ﻫﻤﮕـﻦ ﻣﮑـﺎﻧﯽ و زﻣـﺎﻧﯽ ﻣﻘـﺎدﯾﺮ ﺷـﺎﺧﺺ دﻣـﺎي ﻣﻌـﺎدل ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژﯾﮏ و ﺷﺎﺧﺺ اﻗﻠﯿﻢ آﺳﺎﯾﺶ ﮔﺮدﺷﮕﺮي ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺧﻮﺷﻪاي و ﺑـﺮ اﺳـﺎس دادهﻫـﺎي اﻗﻠﯿﻤﯽ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ. ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه ﺑـﺮاي ﻫـﺮ دو ﺷـﺎﺧﺺ ﻧﺸـﺎن داد ﮐـﻪ وﺿﻌﯿﺖ اﻗﻠﯿﻢ ﮔﺮدﺷﮕﺮي اﺳﺘﺎن ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﯿﺶ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰي؛ ﻣﺘﺄﺛﺮ از ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﻮﭘـﻮﮔﺮاﻓﯽ آن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاي ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻏﺮﺑﯽ و ﻣﺮﮐﺰي ﺑﺎ ارﺗﻔﺎع زﯾﺎد در ﺳـﻄﺢ اﺳـﺘﺎن )ﺷﻬﺮﺳـﺘﺎنﻫﺎي ﺳﻨﻘﺮ، ﮐﻨﮕﺎور، ﻫﺮﺳﯿﻦ، ﺻﺤﻨﻪ، ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎه، ﺟﻮاﻧﺮود و اﺳـﻼمآﺑﺎد ﻏـﺮب( در ﻃـﯽ ﺳـﺎل ﺷـﺮاﯾﻂ ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﺮﻗﯽ و ﮐﻢارﺗﻔﺎعﺗﺮ اﺳﺘﺎن )ﺳﺮﭘﻞ ذﻫـﺎب، ﮔـﯿﻼن ﻏـﺮب و ﻗﺼـﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ( ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ آﺳﺎﯾﺶ اﻗﻠﯿﻤﯽ و درﺟﻪ ﺗﻨﺶ ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژﯾﮏ دارﻧﺪ. ﺑـﻪ ﻟﺤـﺎظ ﭘـﺮاﮐﻨﺶ زﻣـﺎﻧﯽ، اردﯾﺒﻬﺸﺖ، ﺧﺮداد و ﻣﻬﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐﺗﺮﯾﻦ زﻣﺎن ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﮔﺮدﺷﮕﺮي در اﺳﺘﺎن ﮐﺮﻣﺎﻧﺸـﺎه ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

no abstract