تأثير 4 هفته تمرين هوازي بر شاخص‌هاي استرس اكسيداتيو و آنژيوژنز در بافت قلب ر‌ت‌هاي نر مبتلا به ديابت نوع دو

The Effects of 4 Weeks Aerobic Training on Oxidative and Angiogenesis Markers of Cardiac Tissue in Type 2 Diabetic Male Wistar Rats

زمينه و هدف: ديابت نوع دو اثرات اكسيداتيوي و ضد آنژيوژنزي را از طريق مسيرهاي مختلف در بافت قلب اعمال مي‌كند. هدف از پژوهش حاضر، تعيين و بررسي اثر 4 هفته تمرين هوازي بر شاخص‌هاي استرس اكسيداتيو و آنژيوژنز در بافت قلب رت‌هاي نر مبتلا به ديابت نوع دو بود. روش بررسي: در يك مطالعه تجربي كه در سال 1397 انجام شد، 30 سر رت نر نژاد ويستار وارد مطالعه شدند و به طور تصادفي به سه گروه مساوي؛ ديابتي با تمرين هوازي، گروه كنترل ديابتي و گروه كنترل سالم تقسيم شدند. القاء ديابت نوع دوم از طريق تزريق درون صفاقي STZ صورت گرفت. پروتكل تمرين هوازي فزآينده شامل 4 هفته، 5 جلسه در هفته دويدن بر روي تريدميل با سرعت 20 متر بر دقيقه به مدت 60 دقيقه بود. سطوح ROS و NO به ترتيب توسط اسپكتروفلوريمتر و رنگ سنجي اندازه گيري شدند. بيان ژن‌هاي HIF-1α و VEGF توسط Real time & PCR بررسي شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آناليز واريانس يك طرفه و تعقيبي بونفروني تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ديابت نوع دو موجب افزايش معني‌دار سطوح ROS(05/0>p) و كاهش معني‌دار سطوح NO (05/0>p) و بيان ژن‌هاي HIF-1α(05/0>p) وVEGF(05/0>p) در مقايسه با گروه كنترل سالم شده است. تمرين هوازي باعث كاهش معني‌دار سطوح ROS(05/0>p) و افزايش معني‌دار سطوح NO(05/0>p) و افزايش بيان ژن‌هاي HIF-1α(05/0>p) و VEGF (05/0>p) در مقايسه با گروه كنترل ديابت شده است. هم چنين، تمرين هوازي باعث كاهش معني دار گلوكز (05/0>p) در مقايسه با گروه كنترل ديابت شد. نتيجه‌گيري: ديابت نوع دو باعث افزايش استرس اكسيداتيو در بافت قلب مي‌شود و فرآيند آنژيوژنز در قلب ديابتي را مختل مي‌كند. به نظر مي‌رسد تمرين هوازي با كاهش ROS، داراي اثر مثبت بر فرآيند آنژيوژنز مي‌باشد و مي‌تواند باعث بهبود قلب ديابتي شود.

Background & aim: Type 2 diabetes exerts oxidative and anti-angiogenic effects through different pathways in the heart tissue. The aim of the present study was to determine and evaluate the effect of 4 weeks aerobic training on oxidative stress and angiogenesis in cardiac tissue of male rats with type 2 diabetes. Methods: In the present experimental study, 30 male Wistar rats were randomly divided into three equal diabetic groups with aerobic training, diabetic control group and healthy control group. Induction of type 2 diabetes was induced by intraperitoneal injection of STZ. The incremental aerobic exercise protocol consisted of 4 weeks, 5 sessions per week of running on the treadmill at a speed of 20 m/min for 60 min. ROS and NO levels were measured by spectrophotometer and colorimetric respectively. Expression of HIF-1α and VEGF genes were evaluated by Real time PCR. Data were analyzed using one-way ANOVA and Bonferroni post hoc tests. Results: the results revealed that type 2 diabetes significantly increased ROS (p<0.05) and decreased NO (p<0.05), HIF-1α (p<0.05) and VEGF (p>0.05) compared with control group. Aerobic training significantly decreased ROS (p<0.05) and NO (p<0.05) and increased HIF-1α (p<0.05) and VEGF (p<0.05) genes respectively in comparison with the control group. Also, aerobic training significantly reduced glucose (p<0.05) compared to the control group. Conclusion: Type 2 diabetes increased oxidative stress in heart tissue and disrupted the process of angiogenesis in diabetic heart. Aerobic exercise seemed to have a positive effect on the process of angiogenesis by decreasing ROS and can improve diabetic heart.