پديد آورندگان :
مينايي، حسين دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده داروسازي، تهران، ايران , پيكان پور، محمد دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده داروسازي - گروه اقتصاد و مديريت دارو، تهران، ايران , ذاكري نژاد، علي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده داروسازي، تهران، ايران , شيرزاد، نوشين دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده توانبخشي، تهران، ايران , پيرويان، فرزاد دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده داروسازي - گروه اقتصاد و مديريت دارو، تهران، ايران
چكيده فارسي :
مقدمه: روند فزاينده مخارج درماني، محدوديت هاي مالي، كيفيت و كارايي پايين خدمات بيمارستان هاي دولتي و انتظارات روز افزون، نظام هاي سلامت را ملزم به استفاده از ظرفيت هاي بخش خصوصي نموده است. مشاركت عمومي- خصوصي به عنوان راه حلي كه مزاياي هر دو بخش راجمع كرده و معايب آنها را به حداقل مي رساند در سياست گذاري نظام سلامت مطرح مي شود. هدف مطالعه حاضر، بررسي مدل هاي مشاركت عمومي - خصوصي در حوزه بيمارستاني و ارائه پيشنهاداتي جهت انتخاب مدل بهينه در شرايط گوناگون است. روش پژوهش: در اين پژوهش پس از ساختاربندي پرسش و تعيين دامنه مطالعه، مقالات منتخب ارزيابي عميق شده و تعاريف، مزايا و معايب انواع مدل هاي مشاركت بكار رفته در مديريت بيمارستاني بررسي و اين مدلها از نظر شاخص هاي كيفيت - اثربخشي، دسترسي، كارايي مالي و ميزان تسهيم ريسك مقايسه شدند. يافته ها: با مرور دامنه اي 22 مقاله، انواع مدل هاي مشاركت در قالب ارائه خدمات، تامين مالي و اصلاح زيرساخت ها و سطح تركيبي تحليل شدند. بر همين مبنا مدل هاي برون سپاري باليني" و "قرارداد مديريت" بالاترين سطح دسترسي و كيفيت - اثربخشي را به خود اختصاص داده و مدل هاي " B00
" ، " DBFO " و "برون سپاري باليني" بالاترين سطح كارايي مالي را در پي داشتند. هم چنين قرارداد خدمت" و "خصوصي سازي كامل" در دو سر طيف تسهيم ريسك قرار گرفتند. در نهايت، جهت ارتقاي بهره وري بيمارستان هاي دولتي، قراردادهاي برونسپاري"، "مديريت" و "اجاره" و جهت افزايش تعداد تخت هاي بيمارستاني، مدل هاي " BOT
" ، " B00 " و "DBFO" توصيه گرديدند. نتيجه گيري: با لحاظ چالش هاي مديريت بيمارستاني و هم چنين ويژگي هاي اختصاصي اقتصاد سلامت در عدم تبعيت از فروض اقتصاد هنجاري، بكارگيري مدل هاي مشاركت عمومي خصوصي، امري ضروري در راستاي تحقق اهداف نظام سلامت است.
چكيده لاتين :
Introduction Growth of health expenditures, financial limitations, low efficiency and quality of service provision in public hospitals and ever-increasing expectations have obligated healthcare systems to utilize private sector’s capabilities. According to other countries’ experiences, public-private partnership (PPP) is a solution that not only reduces defects of every sectors, but also integrates both sectors’ advantages. This study was aimed to review PPP models in hospital management and propose suggestions for best model selecting in different situations.
Methods: In this study, after organizing questions as well as determining search strategies, opted articles were assessed deeply; definitions as well as different PPP models’ pros and cons in hospitals management were analyzed; and finally, these models were compared according to quality-effectiveness, access, financial efficiency, and risk sharing indicators.
Results: By reviewing 32 peer-reviewed articles, PPP models were categorized in service providing, financing as well as developing infrastructures, and compound levels. Based on the results, “clinical outsourcing” and “management contract” have attained high level in access and quality-effectiveness indicators and “BOO”, “DBFO”, and “clinical outsourcing” models have achieved high level in financial efficiency. Furthermore, “operating contract” and “privatization” are placed in two ends of risk sharing spectrum. Finally, “outsourcing”, “management”, and “lease” contracts are advised to improve productivity of public hospitals; and “BOO”, “BOT”, as well as “DBFO” models are advised to develop infrastructures and increase the number of hospitals beds.
Conclusion: Considering hospital management challenges and health economics specifications, utilizing public-private partnership models is a vital issue to fulfill the aims of healthcare system.
