تأثير تروماي سازماني بر عملكرد شغلي: با تأكيد بر نقش ميانجي هوش هيجاني پرستاران

The Impact of Organizational Trauma on Job Performance: Mediation role of Emotional Intelligence of Nurses

مقدمه: استرس بالا و مواجهه مكرر پرستاران با شرايط دردناك و رنج­ آور بيماران در محيط كار مي­ تواند منجر به ترومازدگي شود. تئوري تروماي سازماني يكي از جديدترين مباحث درحوزه سازماني است كه به بررسي تاثيرات ضربه­ هاي روحي و رواني وارده بر سازمان و اثرات آن بر روي عملكرد شغلي و سازماني مي­ پردازد. روش كار: اين مطالعه از نوع پيمايشي- مقطعي مي­باشد. جامعۀ آماري پژوهش، شامل 218 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان­هاي دولتي دانشگاه علوم پزشكي گلستان مي­ باشد. روش نمونه ­گيري در دسترس است. ابزار اصلي گردآوري داده­ ها سه پرسشنامه استاندارد تروماي سازماني، ويوان و همكاران (2015)؛ هوش هيجاني وسينگر (2000)؛ و عملكرد شغلي پاترسون (1989) بوده است كه پايايي و روايي آنها به ترتيب با محاسبۀ ضريب آلفاي كرونباخ 0/87، 0/78 و 0/75 تأييد شده بود. براي تجزيه و تحليل داده­هاي تحقيق از مدلسازي معادلات ساختاري با بهره­ گيري از نرم­ افزار Smart-­Pls استفاده شد. يافته­ ها: با توجه به نتايج تحقيق؛ تأثير منفي تروماي سازماني بر هوش هيجاني تأييد نشد (ضريب بتا: 0/239-، 1/380=T). نتايج تحقيق بيانگر اين است كه تروماي سازماني تأثير منفي و معناداري بر عملكرد شغلي پرستاران دارد (ضريب بتا: 0/362­-، 3/259=T). همچنين، بين هوش هيجاني و عملكرد شغلي پرستاران با بتاي 0/488­ و آمارۀ آزمون 7/604 رابطۀ مثبت و معناداري يافت شد. نتيجه­ گيري در راستاي يافته­ ها پيشنهاد مي­ گردد كه مديران پرستاري در مواجهه با چنين پديده­اي،­ نخست واقعيت موجود در سازمان را بپذيرند، به جاي انكار واقعيت يا فرار از آن تدابيري صحيحي انديشيده و در پي حل آن باشند. در گام بعدي، ايجاد تيم­ هاي كاري و استفاده از گروه ­هاي كاري خودگردان، رسميت كم، عدم تمركز در تصميم ­گيري ­ها و ترويج فرهنگ موفقيت براي عملكرد بهتر در مجموعه پرستاري، جهت مديريت ضربات روحي از اهميت زيادي برخوردار است.

Introduction: High stress and frequent exposure of nurses with painful and painful conditions in the workplace can lead to traumatic stress. Organizational trauma Theory is one of the latest topics in the organizational field which examines the impact of mental and emotional impact on the organization and its effects on individual and organizational performance. Aim: The purpose of this study was to investigate the effect of organizational trauma on job performance with an emphasis on the role of mediator of emotional intelligence in nurses. Methods: This is an applied and descriptive study and has been performed by survey method. The statistical population of the study consisted of 218 nurses working in governmental hospitals of Golestan University of Medical Sciences. The main instrument for data collection was three Standard Trauma Inventory questionnaires, Vivan et al. (2015); Emotional Intelligence, Vesinger (2000); and Job Performance, Paterson's (1989). Their reliability and validity by calculating the Cronbach's alpha coefficient 0.85, 0.79 and 0.82 respectively and Structural equations’ modeling was used to analyze research data with Smart-PLS software. Results: According to the results, the negative effect of organizational trauma on emotional intelligence was not confirmed (β= -0.239, T= 1.380). The results of the research show that organizational trauma has a negative and significant effect on the nurses' job performance (β= -0.362, T= 3.259). Also, there was a positive and significant relationship between emotional intelligence and job performance of nurses with a β= 0.488 and a test statistic 7.604. Conclusions: Considering the level of job performance, more attention is needed to the factors affecting organizational trauma. Also, the consequences of this phenomenon have a lot of destructive effects on organizations, and especially human capital, resulting in manifestation of the employee's job performance.