عنوان مقاله :
بررسي سطح سرمي انسولين ناشتا در بيماران غير مبتلا به ديابت با آنژيوگرافي كرونري طبيعي و غير طبيعي
عنوان به زبان ديگر :
Evaluation of Serum Fasting Insulin Concentration in Non-diabetic Patients with and without Coronary Artery Disease
پديد آورندگان :
سليماني، علي دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده ي پزشكي - گروه قلب , حاجي زاده، رضا دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده ي پزشكي - گروه قلب , خادم وطني، كمال دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده ي پزشكي - گروه قلب , حاجي زاده، امير دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده ي پزشكي , عباسي، اسماعيل دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده ي پزشكي - گروه انگل شناسي و قارچ شناسي
كليدواژه :
آترواسكلروز , عروق كرونر , قند خون , انسولين , آنژيوگرافي
چكيده فارسي :
مقدمه: اگر چه ارتباط افزايش سطح انسولين ناشتاي سرم در بيماران مبتلا به ديابت با بيماري كرونر مشخص شده است، اما اين ارتباط در بيماران غير مبتلا به ديابت نامشخص و حتي متضاد است. از اين رو، مطالعهي حاضر با هدف بررسي و مقايسهي ارتباط سطح انسولين ناشتاي سرم در بيماران غير ديابتيك مبتلا و غير مبتلا به بيماري عروق كرونر انجام شد.
روشها: در اين مطالعه، 110 بيمار غير مبتلا به ديابت كانديداي آنژيوگرافي عروق كرونر انتخابي وارد مطالعه شدند. نمونهي خون ناشتا پس از 12 ساعت ناشتايي از بيماران اخذ و از نظر كلسترول تام، تريگليسيريد، قند خون ناشتا، Low-density lipoprotein
(LDL) و در نهايت، سطح سرمي انسولين ناشتا بررسي شد. بيماران پس از آنژيوگرافي به دو دستهي طبيعي و مبتلا به بيماري عروق كرونر تقسيم شدند. از آزمونهاي آماري One-way ANOVA و t براي واكاوي دادهها استفاده شد.
يافتهها: سطح (Fasting blood sugar (FBS) در بيماران غير مبتلا به ديابت با آنژيوگرافي كرونري غير طبيعي 14/94 ± 94/47 و در گروه بيماران غير مبتلا به ديابت با آنژيوگرافي كرونري طبيعي 13/82 ± 90/52 ميليگرم/دسيليتر بود. تفاوت معنيداري بين سطح FBS در بيماران غير مبتلا به ديابت با آنژيوگرافي كرونري طبيعي و غير طبيعي وجود نداشت (0/150 = P). سطح انسولين در گروه مورد 3/29 ± 12/77 و در گروه شاهد 3/25 ± 7/01 ميليواحد بينالمللي/ليتر بود (0/001 = P). ما تفاوت معنيداري بين مردان و زنان از نظر سطح سرمي انسولين پيدا نكرديم (0/210 = P).
نتيجهگيري: اين مطالعه نشان داد كه سطح انسولين ناشتاي بيماران غير ديابتيك، به احتمال زياد با درگيري عروق كرونر مرتبط ميباشد، هر چند با توجه به تعداد كم نمونه در اين مطالعه، قابل تعميم به جامعه نيست.
چكيده لاتين :
Background: Previous studies have been demonstrated the effect of fasting insulin concentration in coronary
artery disease of patients with diabetes mellitus. Because of discrepancy in recent studies about this association
in non-diabetic patients, we evaluated this effect.
Methods: In this cross-sectional study, coronary artery angiography was done for 110 non-diabetic patients, and
they were divided into two groups of normal coronary artery as control group and those with coronary artery
stenosis as case group. Serum levels of glucose, cholesterol, triglycerides, low-density lipoprotein (LDL), and
insulin were evaluated after 12 hours fasting period. One-way ANOVA and t tests were used for statistical analysis.
Findings: Fasting blood sugar (FBS) in non-diabetic patients with and without coronary artery disease was
94.4 ± 14.9 and 90.52 ± 13.82 mg/dl, respectively (P = 0.150). The mean insulin concentration was 12.77 ± 3.29 mIU/l
in case and 7.01 ± 3.25 mIU/l in control group (P = 0.001). We did not find any difference between men and
women according to their fasting insulin concentration (P = 0.210).
Conclusion: Higher serum level of fasting insulin seems to have correlation with coronary artery disease in nondiabetic patients; but further studies with larger population study are needed for better evaluation.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان