پديد آورندگان :
جلوداري، سميرا دانشگاه آزاد اسلامي - دانشكده روانشناسي - گروه روانشناسي، كرج , سوداگر، شيدا دانشگاه آزاد اسلامي - دانشكده روانشناسي - گروه روانشناسي، كرج , بهرامي هيدجي، مريم دانشگاه آزاد اسلامي - دانشكده روانشناسي - گروه روانشناسي، كرج
كليدواژه :
انعطاف پذيري , پذيرش , تعهد , تنظيم هيجان , سرطان پستان
چكيده فارسي :
هدف: هدف پژوهش تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر انعطاف‌پذيري روانشناختي و تنظيم شناختي هيجان زنان دچار سرطان پستان بود. روش: روش پژوهش شبه آزمايشي، با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري يك ماهه و جامعه آماري زنان دچار سرطان پستان بيمارستان شهيد رجائي شهر كرج به تعداد 390 نفر در سال 1397 بود. به شكل دسترس 30 نفر از بيماران بخش شيمي درماني، انتخاب و در گروه‌هاي آزمايش و گواه جايگزين شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌هاي پذيرش-عمل هيز، استروسال، ويلسون، بيست، پيسترلو و همكاران (2004) و تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي، كرايج و اسپينهاون (2001) و برنامه درمان پذيرش و تعهد هيز، استروسال و ويلسون 1999 برگرفته از دوره آموزشي عصمت دانش در انجمن روانشناسي ايران در سال 1394 بود كه طي 8 جلسه 90 دقيقه‌اي، يكبار در هفته در مورد گروه آزمايش اجرا و داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس آميخته با اندازه گيري مكرر تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه اجراي درمان بر انعطاف‌پذيري روانشناختي (78/6 = F، 016/0=P) و تمامي مؤلفه‌هاي تنظيم شناختي هيجان شامل پذيرش (09/25=F)، تمركز مجدد مثبت (02/34=F)، تمركز مجدد بر برنامه‌ريزي (80/17=F)، ارزيابي مجدد مثبت (44/23=F)، ديدگاه پذيري (06/13=F)، ملامت خويشتن (09/14=F)، نشخوارگري (45/15=F)، فاجعه انگاري (82/34=F) و ملامت ديگران (63/16=F) در سطح 001/0=P مؤثر بوده و دستاوردهاي درماني در مرحله پيگيري پايدار مانده است. نتيجه‌گيري: از آنجا كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد منجر به انعطاف‌پذيري روانشناختي و تعهد فرد به انجام اعمالي مي‌شود كه زندگي را براي وي كامل، غني و معنادار مي‌سازد؛ مي‌توان از آن به‌عنوان روش مداخله‌اي مؤثر براي تغييرات روانشناختي و تنظيم هيجان در بيماران دچار سرطان پستان و ساير بيماران استفاده كرد.
چكيده لاتين :
Aim: The purpose of this study was to determine the effectiveness of
Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on psychological flexibility and
cognitive emotion regulation in women with breast cancer. Method: Method
was quasi-experimental with control group, pre-test, post-test and one-month
follow-up, and the statistical population was 390 women with breast cancer of
Shahid Rajaie Hospital in Karaj in 2018. 30 patients who were referred to the
chemotherapy department were selected by convenience sampling method and
were assigned to two experimental and control groups. The research tools were
Hayes, Strosahl, Wilson, Bissett, Pistorello, et al (2004) The Acceptance and
Action Questionnaire (AAQ), and Garnefski, Kraaij & Spinhoven (2001)
Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (CERQ) and Hayes, Strosahl and
Wilson's Acceptance and Commitment Therapy Program (1999) was extracted
from Esmat Danesh’s training course in Iran Psychology Association in 2015
which was performed once a week at 8 sessions with duration of 90 minutes for
experimental group. Data were analyzed using mixed varience repeated
measure. Results: The results showed the effectivity of therapeutic
implementation on psychological flexibility (F= 6.78, P=0.016) and for all the
dimensions of cognitive emotion regulation including acceptance (F= 25.09),
positive refocusing (F=34.02), refocusing on planning (F=17.80), positive
reappraisal (F=23.44), putting perspective (F=13.06), self-blame (F=14.09),
rumination (F=15.45), catastrophizing (F=34.82) and other blame (F=16.63) at
P=0.001 level and therapeutic achievements remained stable at follow-up.
Conclusion: Because acceptance and commitment therapy leads to
psychological flexibility and commitment of the individual to perform actions
that make a full, rich, and meaningful life, it can be used as an effective
interventional method for enhancing psychological changes and emotion
regulation in patients with breast cancer and other patients
