اثربخشي تحريك الكتريكي مغز بر كاركردهاي اجرايي و كاهش علائم افراد دچار اختلال افسردگي اساسي

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين تأثير تحريك الكتريكي مغز بر ارتقاي كاركردهاي اجرايي از جمله حافظه كاري، انعطاف‌پذيري شناختي و كنترل بازداري و كاهش علائم افسردگي بود. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه گواه و جامعه آماري شامل 33 زن دچار افسردگي اساسي مراجعه كننده به مراكز مشاوره سرپايي منطقه 1 و 2 وابسته به آموزش و پرورش شهر ساري در سال 1397 بود. با روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 20 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. گروه آزمايش در 10 جلسه 20 دقيقه‌اي هفته‌اي دو بار تحت درمان تحريك الكتريكي قرار گرفتند. از نسخه نرم‌ افزاري سه آزمون به نام كارت‌هاي ويسكانسين هيتن و همكاران 1993، ان-بك كريچنر 1958، برو-نرو هافمن 1984 و آزمون افسردگي بك دو 1996 داده‌ها جمع‌آوري و با بهره‌گيري از شاخص‌هاي توصيفي و آزمون تحليل واريانس مختلط با اندازه‌گيري مكرر داده‌ها تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تحريك الكتريكي مغز علائم افسردگي (68/38 =F، 001/0 =P)، خطاي ويسكانسين (82/9 =F، 006/0 =P) و زمان كل آن را (24/8 =F، 010/0 =P)، زمان ان-بك (09/28 =F، 001/0 =P) و زمان واكنش حالت برو را (32/4 =F، 05/0 =P) كاهش و دقت برو-نرو در حالت برو (66/11 =F، 003/0 =P) و دقت در حالت نرو را (53/15 =F، 001/0 =P) افزايش داده و اين تغييرات در مرحله پيگيري پايدار مانده است؛ ولي در طبقات ويسكانسين (53/1 =F، 232/0 =P) تأثيري نداشته است. نتيجه‌گيري: از آنجا كه تحريك الكتريكي مغز موجب بهبود زمينه‌هاي شناختي، علائم افسردگي، كاركردهاي اجرايي مي‌شود؛ بنابراين مي‌توان از آن به‌عنوان يكي از مداخله‌هاي مؤثر در درمان اختلال افسردگي اساسي استفاده كرد.

Aim: The purpose of present study was to investigate the effect of Transcranial direct current stimulation (tDCS) on improvement of executive functions including working memory, cognitive flexibility, and inhibitory control and amelioration of depression symptoms. Methods: The research method was quasi-experimental with pre-test, post-test and followed-up with control group and the statistical population consisted of 33 women with Major Depression Disorder (MDD) who were referred to Outpatient Counseling Centers in districts 1 and 2 affiliated with Education Department in Sari city in 2018. Using convenience sampling method, 20 individuals were selected and were randomly assigned into control and experimental groups. The experimental group received 10 sessions of tDCS for 20 minutes, twice a week. The computerized version of Wisconsin Card Sorting Test (WCST, Heaton & et al. 1993, N-back Krichner 1958, Go-Nogo Test Hoffman 1984, and Beck Depression Test 1996 were used for assessment. Data were analyzed using descriptive indices and mixed analysis of variance with repeated measures. Results: The results showed that Transcranial direct current stimulation reduced Beck rating scale (F= 38.68, P= 0.001), errors of WCST (F= 9.82, P= 0.006), it’s total time (F= 8.24, P= 0.010), N–back time (F= 28.09, P= 0.001), and reaction time of go stage (F= 4.32, P= 0.05) also increased Go-Nogo accuracy in the go stage (F= 11.66, P= 0.003), nogo stage (F= 15.53, P= 0.001), and the changes remained untill follow-up session. Although, there wasn't any significant differences in cluster of WCST (F= 1.53, P= 0.232). Conclusion: Transcranial direct current stimulation ameliorates cognitive areas, depressive symptoms, and executive functions. Thus, it can be used as an effective intervention in the treatment of Major Depression Disorder.