عنوان مقاله :
داستانگويي، روشي نوين براي توانمندسازي مادران در زمينه پيشگيري از حوادث كودكان
عنوان به زبان ديگر :
Storytelling, a new approach in empowering mothers in the prevention of childhood accidents
پديد آورندگان :
وحداني نيا، زهرا دانشگاه علوم پزشكي بيرجند - مركز تحقيقات عوامل اجتماعي مؤثّر بر سلامت، بيرجند، ايران , نخعي، مريم دانشگاه علوم پزشكي بيرجند - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري، بيرجند، ايران , نصيري، احمد دانشگاه علوم پزشكي بيرجند - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري، بيرجند، ايران , شريف زاده، غلامرضا دانشگاه علوم پزشكي بيرجند - مركز تحقيقات عوامل اجتماعي مؤثر بر سلامت، بيرجند، ايران , باقرنژاد حصاري، بي بي فاطمه دانشگاه علوم پزشكي بيرجند - مركز تحقيقات عوامل اجتماعي مؤثر بر سلامت، بيرجند، ايران
كليدواژه :
داستانگويي , حوادث كودكان , خودآموز
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: كودكان بهدليل ويژگيهاي فيزيولوژيكي و رفتاري خاص، بيش از سايرين در معرض حوادث بوده و نيازمند مراقبت از سوي يك فرد بالغ هستند؛ بنابراين مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير آموزش به دو روش داستانگويي و خودآموز بر توانمندي مادران در زمينه پيشگيري از حوادث كودكان صورت پذيرفته است.
روش تحقيق: پژوهش حاضر يك مطالعه كارآزمايي ميداني تصادفيشده است كه بر روي 60 مادر داراي كودك 1 تا 59 ماهه اجرا گرديد. ابزار پژوهش يك پرسشنامه محققساخته است كه روايي و پايايي آن به اثبات رسيده است. جلسات آموزشي در قالب 24 جلسه آموزش اصول پيشگيري از حوادث شايع استان، به دو روش داستانگويي و خودآموز اجرا شد. تجزيه و تحليل دادهها بهوسيله آزمونهاي آماري كاياسكوئر، فيشر، تيتست مستقل، تعقيبي بنفروني و آزمون آناليز واريانس تكرارشده در سطح 0/05=α صورت پذيرفت.
يافتهها: هر دو روش آموزشي، نمره توانمندي مادران را نسبت به قبل بهصورت معنيداري ارتقا داد (0/001P<). در مقايسه دو روش، اگر چه ميانگين تغييرات نمره توانمندي، قبل و بلافاصله پس از مداخله تفاوت معنيداري نداشت، اما ميانگين تغييرات نمره سه ماه بعد نسبت به قبل و بلافاصله بعد از آن تفاوت آماري معنيداري را نشان داد و داستانگويي توانست اثربخشي بيشتري بر ارتقاي توانمندي مادران سه ماه پس از مداخله نسبت به قبل (0/02=P) و بلافاصله بعد از آن (0/04=P) داشته باشد.
نتيجهگيري: آموزش به هر دو روش ميتواند منجر به توانمندي مادران گردد؛ ولي با توجه به كاهش نمره توانمندي پس از سه ماه در گروه خودآموز، داستانگويي روش مؤثّرتري در مادران است
چكيده لاتين :
Background and Aim: Children due to specific physiological and behavioral characteristics, more than others are at risk of accidents and need care by an adult; therefore, the present study aims to investigate the effect of education in two methods, storytelling and self-learning have been done on the ability of mothers to prevent children's accidents.
Materials and Methods: The present research is a randomized field trial study which was performed on 60 mothers with children aged 1 to 59 months. The research tool is a researcher-made questionnaire whose validity and reliability have been proven. Meetings for training the principles of preventing the common accidents in the province in two "storytelling" and "self-learning" methods were held in 24 training sessions. data analysis was performed by Chi-square, Fisher test, independent t-test, Bonferroni post hoc and repeated ANOVA tests at α=0.05
Results: Both training methods significantly enhanced the empowerment score of the mothers compared to before (P<0.001). Comparing two methods, although there was no significant difference in the mean of power score changes before and the immediately after the intervention, but the average of changes in the score three months later showed a significant difference before and immediately after that and storytelling could have a more effective effect on improving the ability of mothers three months after intervention (P=0.02) and immediately thereafter (P=0.04).
Conclusion: Education in both ways can lead to mothers' ability; however, due to reduced ability score after three months in the self-learning group, storytelling is more effective in mothers.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي بيرجند