بكارگيري الگوي مشاركت دولتي- خصوصي در توسعه خدمات بيمارستاني از ديدگاه مديران بخش دولتي و غيردولتي شيراز

الگوي مشاركت دولتي- خصوصي (Public- Private Partnership) در سال هاي اخير جهت اصلاحات سازنده بخش سلامت بسياري از كشورها مورد استفاده قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر، بررسي ديدگاه مديران بيمارستان هاي شيراز در زمينه اجراي الگوي مشاركت دولتي- خصوصي در ارائه خدمات بيمارستاني بوده است. روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع توصيفي-تحليلي و مقطعي مي باشد كه در سال 1395 در شهر شيراز انجام گرفت. بيمارستان‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شيراز، بيمارستان‌هاي خصوصي، خيرين و سرمايه‌گذاران حوزه سلامت به‌عنوان جامعه پژوهش در نظر گرفته شد كه از بين آنها 56 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش وارد مطالعه گرديدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته گردآوري و با استفاده از آزمون هاي آماري توصيفي و همچنين تحليلي از قبيل t-test در قالب نرم افزار21 SPSS تحليل گرديد. يافته ها: از بين 56 نمونه موردمطالعه، 36 نفر (64%) از بخش دولتي و 20 نفر (36%) از بخش غيردولتي بوده‌اند. طبق نظر مشاركت كنندگان، از بين حيطه هاي 6 گانه مورد بررسي جهت اجراي PPP ، حيطه هاي ظرفيت سازي (53/0± 53/2) و فرهنگي- اجتماعي (40/0± 58/2) نسبت به ساير حيطه ها داراي بالاترين نمره و حيطه سياست گذاري (48/0± 18/2) داراي كمترين نمره بوده است. از ديدگاه مشاركت كنندگان بخش هاي دولتي و غيردولتي، هيچ كدام از مولفه هاي شش گانه موثر در زمينه اجراي الگوي PPP در توسعه خدمات بيمارستاني شهر شيراز داراي وضع مطلوب نمي باشد. نتيجه گيري: مسئولين و سياست‌گذاران بايستي با فراهم آوردن بستر مناسب براي مشاركت بخش غيردولتي سطح آمادگي بيمارستان‌ها را براي اجراي اين الگو بالا ببرند.

Introduction: Public-Private Partnerships (PPPs) have been constructively considered in recent years to reform health sectors in many countries. The aim of this study was to investigate the viewpoints of Shiraz hospital managers on the implementation of public-private partnership model in providing hospital services. Methods: This descriptive study was conducted in Shiraz in 2016. Hospitals affiliated to Shiraz University of Medical Sciences, private hospitals, charities and investors in the health sector were considered as the research population, that 56 people were selected as research sample. A researcher-made questionnaire was used to collect data. Data were analyzed applying descriptive and analytical tests such as t-test in SPSS21. Results: Of the 56 samples surveyed, 36 (64%) were from the public sector and 20 (36%) were from the non-public sector. Among the 6 areas considered for PPP implementation, capacity building areas (2.53± 0.53) and socio-cultural (2.58± 0.40) have the highest score and policy area than other areas (2.18 ± 0.48) had the lowest score. Conclusion: From the viewpoint of the participants in the public and non-public sectors, none of the six effective factors in implementing the PPP model in the development of hospital services in Shiraz is not favorable. Authorities and policymakers should increase the level of readiness of hospitals to implement this template by providing an appropriate platform for nongovernmental participation.