تأثير آموزش مهارت‌هاي ارتباط مؤثر بر تنظيم هيجاني، تاب‌آوري و رضايت زناشويي مادران كودكان كم‌شنوا

The impact of education communication skills on emotional regulation, resilience and marital satisfaction of mothers of hearing-impaired children

زمينه و هدف: بيش از 90 درصد از كودكان آسيب‌ديده ‌شنوايي، داراي والدين شنوا هستند و والدين آن‌ها شيوه ارتباط با اين كودكان را نمي‌دانند. هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير آموزش مهارت‌هاي ارتباط مؤثّر بر تنظيم هيجاني، تاب‌آوري و رضايت زناشويي مادران كودكان كم‌‌شنوا بود. روش تحقيق: پژوهش، به‌صورت نيمه‌‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و با گروه كنترل انجام شد. جامعه آماري پژوهش را مادران كودكان كم‌شنواي زير 7 سال شهرستان رشت كه در سال 1395 به كلينيك ناشنوايي پژواك اين شهر مراجعه كرده بودند، تشكيل دادند. تعداد 40 نفر از مادران، به شيوه در دسترس انتخاب و به شكل تصادفي در دو گروه 20 نفره مداخله و كنترل جاي‌دهي شدند. پرسش‌نامه‌هاي تنظيم شناختي هيجان Granofsky، تاب‌آوري Conner & Davison (CD-RIS) و رضايت زناشويي انريچ ENRICH 47)) به‌عنوان ابزارهاي پژوهش استفاده شدند. برنامه آموزش مهارت‌هاي ارتباط مؤثّر، در قالب 8 جلسه براي مادران گروه مداخله برگزار شد و افراد گروه كنترل، آموزشي دريافت نكردند. از آمار توصيفي شامل: فراواني، درصد، ميانگين، انحراف استاندارد و خطاي استاندارد براي شرح و توصيف داده‌ها و از آزمون‌هاي آماري خي‌دو، t مستقل، t زوجي، لوين، مجذور اتا، تحليل كوواريانس، كولموگراف- اسميرنف و باكس براي تحليل داده‌ها در سطح معني‌داري 0/05 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آموزش مهارت‌هاي ارتباطي، منجر به ايجاد تفاوت معني‌داري در پس‌آزمون گروه مداخله شد و مقايسه ميانگين‌ها حاكي از افزايش تاب‌آوري، تنظيم هيجاني و رضايت زناشويي در گروه مداخله بود) 0/01P<). نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت با آموزش مهارت‌هاي ارتباط مؤثر مي‌توان موجبات افزايش تاب‌آوري و رضايت زناشويي و همچنين تنظيم هيجاني را در مادران داراي كودك با آسيب شنوايي فراهم نمود.

Background and Aim: More than 90% of hearing-impaired children have hearing parents and their parents do not know how to communicate with these children. The aim of this study was to investigate the impact of education communication skills on emotional regulation, resilience and marital satisfaction of mothers of hearing- impaired children. Materials and Methods: The research was a quasi-experimental with pre-test and post-test design with the control group. The statistical population were the mothers of hearing-impaired children under 7 years old in Rasht that was referred to the Pejvak Deafness Clinic in 2017. 40 mothers were selected by convenience sampling and were randomly divided into two groups of intervention (20 people) and control (20 people). Granofsky Emotional Regulation Questionnaire, Conner & Davison (CD-RIS) and Enrich Marital Satisfaction Questionnaire (ENRICH 47) they were used as research tools. The effective communication skills education program, 8 sessions for mothers in the intervention group were held and the control group received no education. Descriptive statistics including: frequency, percentage, mean, standard deviation and standard error for data description were used and also chi-square, independent t-test, paired t-test, Levin, eta squared, covariance analysis, Kolmogorov-Smirnov and Box were used for data analysis at the significant level of 0.05. Results: The results showed that communication skills education led to significant differences in the post test of the experimental group and the comparison of the meanings showed an increase in resiliency, emotional regulation and marital satisfaction in the experimental group (p <0.01). Conclusion: It can be concluded that by education of effective communication skills, it is possible to increase in marital resilience and marital satisfaction, as well as emotional regulation in the children with hearing-impaired children was obtain.