بررسي مرزبندي و گسيختگي محله اي با رويكرد توسعه پايدار شهري (محله هاي اوين و دركه شهرداري تهران)

هدف: اين پژوهش با هدف مطالعه و بررسي روند تغييرات تقسيمات محله اي در منطقه 1 شهرداري تهران خصوصا در دو محله دركه و اوين، به مدل ايجاد زير محلات با رعايت انسجام اجتماعي و فرهنگي ختم مي گردد. روش پژوهش: پژوهش حاضر با هدف كاربردي و با مراجعه به منابع معتبر مباني نظري جمع آوري شده است و جامعه كل آماري مردم و شوراياران محله دركه است كه طبق فرمول كوكران 383 نفر بدست آمده بود 80 نفر به صورت تصادفي نيز مورد پرسشگري قرار گرفت. در اين پژوهش از روش هاي آمار توصيفي مانند شاخص هاي تمركز و پراكندگي براي نمايش وضع موجود استفاده شده و كاربرد روش دلفي با آزمون T تك گروهي و آزمون فريدمن تحليل اطلاعات در محيط نرم افزاري SPSS انجام شده است. تغييرات مرزبندي نيز با روش ترسيمي در محيط GIS نمايش داده شده است. در اين پژوهش بازگشت به رويكرد توسعه سنتي (نظريه نوشهرگرايي)، بهره گيري از شاخص هاي توسعه پايدار به منظور كاهش حداكثري مشكلات محيطي و اجتماعي است. يافته ها و نتيجه گيري: نتايج حاكي از سنجش شاخصهاي همبستگي اجتماعي و تجانس فرهنگي، تاثير روابط اجتماعي در شكل گيري استخوان بندي محله هاي قديم، مركز محله به عنوان يكي از عناصر كالبدي محله در ساختار كالبدي شهر، قوانين و مسائل اداري، تغيير الگوي كاربري راه ها و گسترش فيزيكي شهر و در نهايت شاخصهاي اقتصادي مي باشد و پيشنهاداتي در اين راستا ارائه شده است.

this article has no abstract