رتبه بندي محلات حاشيه نشين اهواز براساس شاخص هاي پايداري اجتماعي مسكن با استفاده از مدل ELECTRE

با توجه به افزايش شتاب رشد شهرها، محلات شهري و به دنبال آن ها مساكن شهر با عدم پايداري اجتماعي گسترده مواجه شده اند. در اين ميان زاغه ها و نواحي شهري غيررسمي اگرچه سازوكارهاي حياتي و بااهميتي را براي تعداد زيادي از ساكنين فقير و محروم شهري فراهم مي كند اما طيف متنوعي از مشكلات زيست محيطي و انساني را براي نسل امروز و آينده موجب مي شود. ازاين رو نواحي حاشيه اي و محلات اسكان غيررسمي چالشي پيش روي توسعه پايدار و پايداري اجتماعي هستند. براي توسعه مسكن پايدار محلات شهري 10 شاخص در ابعاد اجتماعي به كار رفته است. روش پژوهش حاضر به صورت توصيفي-تحليل و پيمايشي مي باشد. جمع آوري اطلاعات به صورت پيمايشي صورت گرفته است. هدف اصلي پژوهش حاضر رتبه بندي محلات حاشيه نشين اهواز براساس شاخص هاي پايداري اجتماعي مسكن با استفاده از مدل الكتر مي باشد. براي وزن دهي شاخص ها از روش آنتروپي شانون و از روش تصميم گيري چندمعياره الكتر براي رتبه بندي محلات استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق حاضر خانوارهاي ساكن محلات حاشيه نشين مي باشد. حجم نمونه بر اساس مدل كوكران به دست آمده است كه 381 نفر محاسبه شده است براي افزايش دقت كار تعداد 450 پرسشنامه توزيع گرديد. در اين پژوهش از ميان 6 بافت مشخص در شهر، بافت حاشيه اي كه شامل 18 محله مي شد انتخاب شده و با توزيع پرسشنامه و بهره گيري از مدل الكتر اقدام به رتبه بندي محله ها بر اساس شاخص هاي پايداري اجتماعي مسكن گرديد. براساس نتاج به دست آمده با استفاده از مدل الكتر بالاترين رتبه مربوط به محله زرگان و پايين رتبه به محله كوي سياحي اختصاص دارد.

this article has no abstract