ارزيابي مؤلفه‌هاي مؤثر بر پيوندهاي اجتماعي در مركز محله‌هاي شهر اردبيل

مقدمه و هدف پژوهش: مركز محله‌هاي تاريخي و كهن داراي ويژگي‌هاي خاص هويتي و كالبدي هستند ليكن با گسترش شهرها و افزايش جمعيت و تغييراتي كه در بافت شهري ايجاد شده باعث مشكلات عديده ترافيك و ازدحام و آلودگي صوتي و زيست‌محيطي گرديده است. اين پژوهش ميزان پيوندهاي اجتماعي افراد در بافت تاريخي و مركز محله‌هاي شهري را مورد مطالعه قرار مي‌دهد. در اين راستا از بنيان نظري تراويس هيرشي به‌عنوان چارچوب تحقيق در نظر گرفته و ميزان پيوندهاي اجتماعي افراد در مركز محله‌هاي اردبيل و ارتباط آن با محل سكونت افراد نيز مورد بررسي قرار گرفته است. اين پژوهش به دنبال پاسخ به اين است كه چه مؤلفه‌هايي در ميزان ارتقا پيوندهاي اجتماعي افراد در مركز محله‌ها تأثيرگذار هستند. روش پژوهش: براي سنجش پيوندهاي اجتماعي در محلات، از تكنيك پرسشنامه محقق ساخته به تعداد 398 نفر از ساكنان محلات تاريخي و شهرك‌هاي جديد مؤلفه‌هايي از جمله دلبستگي به محله، تعهد به محله، مشاركت اجتماعي در محله و باور به ارزش‌هاي محله مورد ارزيابي قرار گرفت. در تحليل‌ها از روش همبستگي پيرسون رابطه بين مؤلفه‌ها و تأثير آن بر ميزان پيوندهاي اجماعي افراد در محلات مورد بررسي قرار گرفت و با استفاده از تحليل واريانس چند متغيره بين محلات مقايسه صورت گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه رابطه معناداري بين مؤلفه‌هاي دلبستگي، تعاملات اجتماعي، تعهد به ارزش‌هاي محله و باور و اعتقادات وجود دارد و مؤلفه دلبستگي در مقايسه با مؤلفه‌هاي ديگر تأثير بالاتري در ميزان پيوندهاي اجتماعي افراد در رابطه با فضاهاي شهري خصوصاً مركز محله‌ها دارد. در مقايسه با ارتباط بين محل سكونت و مؤلفه‌هاي دلبستگي و تعهد و تعاملات اجتماعي ارتباط معناداري وجود دارد و مؤلفه باور ارتباط معناداري با محل سكونت افراد ندارد. با توجه به اينكه شهرك‌هاي جديد در مقايسه با بافت تاريخي ميزان رضايتمندي بالايي وجود داشت لازم است بيش از پيش به بافت‌هاي تاريخي توجه شود.

this article has no abstract