عنوان مقاله :
تاثير برنامه آموزشي مبتني بر مشاركت مجازي بر استرس و اضطراب والدين داراي نوزاد نارس بستري در بخش مراقبت ويژه نوزادان
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Training Program Based on Virtual Participation on Stress and Anxiety of Parents with Premature Infants Hospitalized in Neonatal Intensive Care Units
پديد آورندگان :
زاهدپاشا يدالله دانشگاه علوم پزشكي بابل - پژوهشكده سلامت - مركز تحقيقات بيماري هاي غيرواگير كودكان , ارزاني افسانه دانشگاه علوم پزشكي بابل - پژوهشكده سلامت - مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري , خفري ثريا دانشگاه علوم پزشكي بابل - پژوهشكده سلامت - مركز تحقيقات بهداشت باروري و ناباروري , درويش آسيه دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري داخلي-جراحي و علوم پايه , اسمعيلي سميه دانشگاه علوم پزشكي بابل - كميته تحقيقات دانشجويي
كليدواژه :
استرس و اضطراب , نوزاد نارس , برنامه آموزشي و مشاركت مجازي , بخش مراقبت ويژه نوزادان
چكيده فارسي :
تولد نوزاد نارس به دليل عدم آمادگي فيزيكي، عاطفي و رواني، موجب بروز استرس زيادي در والدين شده و ميتواند عواقبي را براي والد و نوزاد به همراه داشته باشد. از آنجائيكه برخي از والدين مشكل محدوديت شركت در برنامههاي آموزش حضوري را دارند، لذا اين مطالعه به منظور اثربخشي برنامه آموزشي مبتني بر مشاركت مجازي بر استرس والدين داراي نوزاد نارس انجام شد.مواد و روش ها: اين مطالعه نيمه تجربي بر روي 80 نفر از والدين داراي نوزاد نارس بستري در بخش مراقبت ويژه بيمارستان كودكان اميركلا و آيت اله روحاني بابل، كه به صورت تصادفي به دو گروه 40 نفري مداخله و كنترل تقسيم شدند، انجام گرفت. والدين گروه مداخله بصورت غيرهمزمان، محتواي برنامه آموزشي مبتني بر مشاركت مجازي را در قالب گروههاي تلگرامي، طي 4 روز دريافت كردند. براي گروه كنترل هيچ مداخلهاي به غير از روشها و حمايتهاي معمول بخش انجام نشد. سپس هر دو گروه در روزهاي سوم و هفتم و براي گروه مداخله در روز سيزدهم نيز، پرسشنامههاي اضطراب موقعيتيخصيصهاي (نمره16040) و مارگارت(نمره 15531) تكميل و مورد مقايسه قرار گرفتند.يافتهها: نتايج نشان داد كه نمره استرس والدين در گروه آزمون از (21/68 ±118/97) به (27/27 ±86) كاهش يافت (0/001>p). در گروه كنترل از (30/44 ±103/76) به (31/821 ±99/91) تغيير يافت كه اين اختلاف معني دار نبود. در بررسي اثر زمان بر روي زيرمقياس هاي استرس والدين، مولفه هاي تنش زا بودن تجارب والدين، در مورد ارتباط با نوزاد و نقش والدي، تجارب والدين در مورد رفتار، ظاهر و درمان نوزاد و تنش مربوط به محيط بخش در مادران و پدران، ميانگين نمره پرسشنامههاي مربوطه از روز سوم تا روز سيزدهم تغيير معني داري داشت (0/001>p). نمره اضطراب موقعيتي والدين در گروه آزمون از (4/63 ±45/68) به (3/54 ±46/63) و در گروه كنترل از (6/38 ±46/25) به (5/21 ±46/83) تغيير يافت و نمره اضطراب خصيصه اي والدين در گروه آزمون از (5/91 ±43/88) به (5/59 ±43/97) و در گروه كنترل از (5/92 ±43/18) به (6/63 ±42/17) تغيير يافت كه اين اختلاف معني دار نبود.نتيجهگيري: نتايج مطالعه نشان داد كه آموزش از طريق مشاركت مجازي موجب كاهش استرس والدين داراي نوزاد نارس بستري مي شود.
چكيده لاتين :
Due to lack of physical, emotional and psychological preparation, premature birth may cause a lot of stress for parents and may have consequences for both parents and infants. Since some parents have difficulty participating in face-to-face training programs, this study was conducted to determine the effectiveness of a training program based on virtual participation on stress and anxiety of parents with premature infants
METHODS
This quasi-experimental study was performed among 80 parents of premature infants admitted to Amirkola Children's Hospital and Ayatollah Rouhani Hospital, who were randomly assigned to intervention and control groups with 40 participants in each group. The parents of the intervention group received the content of the virtual participation training program asynchronously in the form of Telegram groups within four days. The control group received no intervention other than the usual methods and support of the ward. Then, the State-Trait Anxiety Inventory (score 40-160) and the Parental Stress Scale (score 31-155) were completed and compared on the third and seventh days for both groups and on 13th day for the intervention group.
FINDINGS
Results showed that parental stress score decreased from (97.118±21.68) to (86.27±00.27) (p<0.001) in the intervention group. In the control group, it changed from (76.103±30.44) to (91.99±31.82), which was not significant. In investigation of the effect of time on parental stress subscales, the mean scores of the questionnaires showed a significant difference from day 3 to day 13 in regard with the components of stressful parental experiences, relationship with the infant and parental role, parental experiences about behavior, appearance and treatment of the infant, and environmental stress (p<0.001). The parental state anxiety score in the intervention group changed from (45.68±4.63) to (46.63±3.54) and in the control group from (46.25±6.38) to (46.83±5.21), and the parental trait anxiety score in the intervention group changed from (43.88±5.91) to (43.97±5.59) and in the control group from (43.18±5.62) to (42.17±6.63), which was not significant.
CONCLUSION
The results of the study showed that training program based on virtual participation reduces the stress of parents with premature infants.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي بابل