بررسي فراواني نسبي اختلالات مفصل گيجگاهي فكي در بيماران داراي شكستگي فك تحتاني در شهر يزد طي سالهاي1396-1394

Relative Frequency of Temporomandibular Joint Disorder in the Patients with Mandibular Fracture in Yazd City during 2015-2017

مقدمه: اختلالات مفصل گيجگاهي فكي با احتساب علائم ساب‌كلينيكال شيوع بالايي دارد مي‌تواند تاثير به‌سزايي در كيفيت زندگي افراد بگذارد. سابقه تروما از مواردي است كه مي‌تواند موجب اختلالات مفصل فكي شود. هدف از اين مطالعه بررسي فراواني نسبي اختلالات مفصل گيجگاهي فكي در بيماران داراي شكستگي فك تحتاني درشهر يزد طي سال‌هاي94 تا 96مي‌باشد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي مقطعي اطلاعات 295 پرونده بيمار داراي صدمات ناحيه فك تحتاني كه به مراكز مديريت تروماي شهر يزد مراجعه كرده‌اند مورد بررسي قرار گرفت .اطلاعات بيماران درپرسش‌ نامه كه شامل سن جنس علت تروما نوع و مكان شكستگي نوع درمان ونوع مشكل مفصل تمپورومنديبولر مي‌باشد وارد گرديد. پس از جمع‌آوري اطلاعات داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارSPSS Inc., Chicago, IL; version 17 بررسي و تحليل شد. نتايج: در مطالعه حاضر 225 نفر از بيماران مرد و 70 نفر زن بودند و ميانگين سني بيماران 25 سال بود. بيشترين ناحيه شكستگي مربوط به كنديل بود. و شايع‌ترين مشكل بيماران صداهاي مفصلي و انحراف در بازكردن دهان بود. نتيجه‌گيري: مشكلات مفصل فكي گيج‌گاهي بعد از درمان شكستگي‌هاي منديبل يافته شايعي مي‌باشد. فلذا اتخاذ بهترين روش درمان و پيگيري‌هاي طولاني‌مدت بيماران جهت مديريت مشكلات احتمالي ضروري به‌نظر مي‌رسد.

Introduction: Temporomandibular joint disorder (TMD) has a high prevalence in societies, taking into account subclinical symptoms, which can affect significantly the quality of life of individuals. The history of trauma to the joint or chin includes events leading to TMD. The purpose of this study was to evaluate the relative frequency of TMD in the patients with mandibular fracture in Yazd city, Iran, during 2015-2017. Methods: The present descriptive cross-sectional study examined the data of 295 patients with mandibular trauma that referred to trauma management centers in Yazd during 2015-2017. The patients' information was recorded in the questionnaires consisting age, gender, cause of trauma, type and location of fracture, type of treatment and type of TMD. Finally, data were analyzed by SPSS software version 17 using descriptive statistics, Chi-square and Fisher's exact tests. Results: The study included 225 males and 70 females. The mean age of the patients was 25 years. In addition, the relative frequency of temporomandibular joint sounds and mandibular deviation in mouth opening was greater than other disorders. Conclusion: Based on the results of this study, the mandibular fracture caused by traffic collision seems to increase the risk of TMD.