عنوان مقاله :
تأثير غني‌سازي محيط (تمرينات ادراكي -حركتي اسپارك) بر بهبود كاركردهاي عصبي -شناختي توجه در كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي
پديد آورندگان :
مرادي، هادي دانشگاه فردوسي مشهد - دانشكده علوم ورزشي - گروه رفتار حركتي، مشهد , موحدي، احمدرضا دانشگاه اصفهان - دانشكده علوم ورزشي - گروه رفتار حركتي، اصفهان
كليدواژه :
تمرين , توجه , كودك
چكيده فارسي :
مقدمه: اختلال هماهنگي رشدي يكي از اختلالات جدي دوران كودكي است كه باعث ايجاد مشكلات اجتماعي، عاطفي، شناختي و حركتي براي كودكان مي‌شود. لذا هدف از اين پژوهش بررسي تأثير تمرينات ادراكي -حركتي بر بهبود كاركردهاي عصبي -شناختي توجه در كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي بود. مواد و روش‌ها: از بين كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي 20 كودك از طريق نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. شركت كنندگان به دو گروه تجربي (10 كودك) و كنترل (10 كودك) تقسيم شدند. كودكان گروه تجربي به مدت 8 هفته (24 جلسه) به انجام تمرينات ادراكي -حركتي پرداختند. كاركردهاي عصبي- شناختي توجه در مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از آزمون عصب روانشناختي كانرز مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين ميانگين كاركردهاي عصبي -شناختي توجه در گروه تجربي و كنترل تفاوت معني‌داري وجود دارد. در كودكان گروه تجربي به طور قابل توجهي كاركردهاي عصبي -شناختي توجه بهبود يافت. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهد كه تمرينات ادراكي –حركتي مي‌تواند به‌عنوان يك روش مداخله‌اي مناسب براي بهبود كاركردهاي عصبي -شناختي توجه در كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي در نظر گرفته شود.
چكيده لاتين :
Introduction: Developmental Coordination Disorder (DCD) is a serious childhood disorder
that causes social, emotional, cognitive, and motor difficulties for children. Accordingly, the
current s tudy aimed to examine the effect of perceptual-motor training on the improvement
of neurocognitive functions in children with DCD. Materials and Methods: Twenty
children were selected through simple random sampling from the children with DCD. The
participants were classified into the experimental (10 children) and control (10 children)
groups. The children in the experimental group underwent perceptual-motor training for 8
weeks (24 sessions). The neurocognitive functions of attention were assessed in the pretes t
and pos ttes t using Conners’ Neuropsychological Scale (the Conners 3). Results: The results
showed a significant difference between the mean neurocognitive functions of attention in the
experimental and control groups. These functions improved considerably in the children of
the experimental group. Conclusion: The results indicated that perceptual-motor training
can be considered as a useful intervention technique to improve the neurocognitive functions
of attention in children with DCD.
عنوان نشريه :
علوم اعصاب شفاي خاتم
